Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) – przyczyny, objawy, leczenie

Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) – przyczyny

Choroba jaką jest przewlekła obturacyjna choroba płuc z początku nie daje żadnych objawów. Dopiero w późniejszej, już nieuleczalnej fazie, objawia się dusznością, uciskiem w klatce i świszczącym oddechem. Obturacja oznacza zwężenie wewnętrznej średnicy oskrzeli bądź naczynia krwionośnego.

Przyczyną przewlekłej obturacyjnej choroby płuc przede wszystkim jest palenie tytoniu! W dymie z papierosów znajduje się aż 4 tysiące trujących związków trafiających do płuc. Szkodliwe substancje blokują ruch rzęsek i niszczą je, co pozbawia płuca możliwości samooczyszczania i gromadzi w nich trujące związki. W ten sposób rozwija się przewlekłe zapalenie oskrzeli, które objawia się dławiącym kaszlem. Dym papierosowy jest największym winowajcą choroby płuc, ale do jej powstawania przyczynia się także zanieczyszczenie powietrza. Zanieczyszczania osadzają się wówczas w śluzie, który pokrywa drogi oddechowe. W ten sposób w płucach, oskrzelach, tchawicy, zatrzymywane są zanieczyszczenia, które niszczą narządy. Podczas chrząkania i kasłania część z nich usuwamy.

Przyczyną przewlekłej obturacyjnej choroby płuc są także czynniki genetyczne oraz choroba autoimmunologiczna, która manifestuje się obecnością autoreaktywnych limfocytów T i autoprzeciwciał.

Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) – objawy

Objawy przewlekłej obturacyjnej choroby płuc to przede wszystkim duszność występująca kilka miesięcy lub nawet lat. Początkowo duszność pojawia się tylko przy większym wysiłku, ale z czasem narasta: występuje zarówno w spoczynku, jak i podczas wysiłku, co znacznie utrudnia życie. Inne objawy, które towarzyszą duszności, to świszczący oddech i ucisk w klatce. Chorzy często skarżą się także na suchy bądź mokry kaszel, co jest częstym objawem palaczy. Plwocina, którą odpluwa chory może zawierać krew i śluz. Z czasem w plwocinie pojawia się też ropa, która zazwyczaj świadczy o zaostrzeniu choroby. Zaawansowana przewlekła obturacyjna choroba płuc objawia się też sinicą, która jest wynikiem spadkiem saturacji, czyli obniżeniem wysycenia hemoglobiny tlenem, a także rozwinięcia się serca płucnego, które jest nieuleczalne.

Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) – diagnostyka i leczenie

Diagnostyka przewlekłej obturacyjnej choroby płuc odbywa się za pośrednictwem kilku ważnych badań:

1.    Spirometrii, która stwierdza, czy płuca są starsze niż nasz wiek kalendarzowy. Na początku badania wydychamy całe powietrze, a następnie nabieramy go jak najwięcej ponownie. Przez kolejne 6 sekund wydychamy powietrze przez ustnik, co mierzy pojemność życiową płuc, tj. VC.

2.    RTG płuc, które pozwala stwierdzić rozedmę puc i zapalenie oskrzeli.

3.    Gazometria, podczas której pobiera się krew z tętnicy i mierzy stężenie tlenu oraz dwutlenku węgla.

4.    Pulsoksymetria. Badanie polega na założeniu czujnika na palec ręki i płatek ucha, a następnie zmierzeniu zawartości tlenu we krwi.

Leczenie polega na leczeniu objawowym i leczeniu przyczyn pojawienia się choroby. Jeśli nie jest zaawansowana często zdarza się, że wystarczy rzucić palenie i zmienić styl życia, aby choroba przestała się rozwijać. Jeśli natomiast przewlekła obturacyjna choroba płuc ma charakter zaawansowana, szanse na wyzdrowienie są niewielkie, wówczas poza zmienieniem stylu życia, należy przyjmować leki rozszerzające oskrzela oraz przeciwzapalne i środki wykrztuśne. W skrajnych przypadkach choroby, lekarze wprowadzają leczenie chirurgiczne polegające na przeszczepie płuc lub operacji zmniejszenia objętości płuc, co wpływa na zmianę w ustawieniu żeber i łatwiejsze oddych