Złamanie kości ramiennej
Budowa i funkcje kości ramiennej
Kość ramienna jest kością długą kończyny górnej. Dzieli się na dwa końce – bliższy i dalszy oraz trzon. Kość ramienna jest miejscem przyczepu 13 mięśni pozwalających na poruszanie ręką i ramieniem. Koniec bliższy i dalszy kości ramiennej tworzą stawy ramienny i łokciowy.
Przyczyny złamania kości ramiennej
W zależności od lokalizacji złamania kości ramiennej, wyróżnia się trzy jego typy – złamania końca bliższego kości ramiennej, złamania końca dalszego oraz złamania trzonu. Najczęstszymi przyczynami złamań tej części szkieletu są upadki, wypadki komunikacyjne, urazy sportowe a także osłabienie kości wynikające np. z osteoporozy lub nowotworu. Złamania końca bliższego kości ramiennej częstsze są u osób starszych, natomiast złamania końca dalszego występują głównie u dzieci.
Leczeniu najłatwiej ulegają złamania trzonu kości ramiennej, ponieważ zazwyczaj nie wymagają interwencji chirurgicznej. Złamania najczęściej wymagające operacji to te zlokalizowane w końcu dalszym kości ramiennej.
Objawy złamania kości ramiennej
Jak każde złamanie, złamanie kości ramiennej wywołuje silny ból, natomiast w zależności od części kości, która uległa urazowi, obrzęk wystąpi w innym miejscu. Jeśli złamaniu uległ koniec bliższy kości ramiennej, u pacjenta pojawi się obrzęk barku oraz bolesne ograniczenie jego ruchomości. W przypadku złamania końca dalszego obrzęk wystąpi w stawie łokciowym i tam też ruch będzie ograniczony. Zniekształcenie ramienia może być widoczne w przypadku złamania trzonu kości ramiennej.
Leczenie złamania kości ramiennej
Przed rozpoczęciem leczenia złamania konieczne jest wykonanie badania obrazowego, np. badania RTG, w celu dokładnego zlokalizowania urazu.
Niezależnie od rodzaju złamania kości ramiennej, jeśli nie jest ono przemieszczone, leczenie polega na unieruchomieniu kończyny na okres od 4 do 6 tygodni.
Bardziej skomplikowane jest leczenie złamań przemieszczonych – wymagają one interwencji chirurgicznej. W przypadku przemieszczonego lub przezstawowego złamania końca bliższego kości dokonuje się operacyjnej repozycji kości (ustawienia jej odłamów) oraz stabilizacji złamania płytką tytanową. Po operacji końca bliższego kości ramiennej nie jest wymagane unieruchomienie kończyny. W leczeniu większości przemieszczonych złamań trzonu kości ramiennej konieczne jest ustabilizowanie jej za pomocą śrub lub specjalnej płytki metalowej. Stabilizacja niezbędna jest także w złamaniach końca dalszego kości – w tym przypadku stosowane są najczęściej druty Kirschnera, które po odpowiednim czasie usuwa się.
