Do czego mogą prowadzić nieleczone wrzodziejące zapalenie jelita grubego i choroba Crohna? Lekarz alarmuje
Choroba Leśniowskiego-Crohna oraz wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG) to schorzenia należące do nieswoistych zapaleń jelit, które charakteryzują się przewlekłym stanem zapalnym w przewodzie pokarmowym. Niestety coraz częściej pacjenci zmagają się z uciążliwymi objawami obu chorób. Bardzo ważna jest diagnostyka i wdrożenie odpowiedniej terapii, ponieważ w obu przypadkach brak leczenia może prowadzić do groźnych powikłań. Artykuł powstał na podstawie rozmowy z gastroenterologiem lek. med. Jackiem Kowerzanow.
Skutki zdrowotne nieleczonej choroby Crohna oraz WZJG
„Powikłania, jakie mogą się pojawić to przede wszystkim zmiany okołoodbytowe. Obie choroby są przewlekłe i wyniszczające, czyli prowadzące do wyniszczenia, a w ostateczności do zgonu pacjenta. Schorzenia te wiążą się ze zwiększonym ryzykiem występowania raka jelita grubego, w szczególności postać, która zajmuje jelito grube. Tacy pacjenci trafiają pod opiekę pracowni endoskopowej i poradni gastroenterologicznej do tzw. nadzoru onkologicznego. U takich pacjentów w ciągu trwania choroby w okresie od 6 do 8 lat od rozpoznania, powinien być stosowany nadzór endoskopowy, który polega na wykonywaniu pełnej kolonoskopii z pobraniem wycinków. Częściowo wykonuje się biopsje, czyli co 10 centymetrów pobierane są cztery wycinki tzw. biopsje kwadrantowe. W dzisiejszych czasach przy rozwoju endoskopii możemy posiłkować się endoskopią wirtualną, bądź chemiczną i pobierać zmiany z miejsc podejrzanych. W zależności od postaci choroby i chorób współtowarzyszących, endoskopie wykonuje się co rok, co trzy lub co pięć lat.” – powiedział gastroenterolog lek. med. Jacek Kowerzanow.
Konsekwencjami nieleczonej choroby Leśniowskiego-Crohna oraz wrzodziejącego zapalenia jelita grubego mogą być między innymi:
- rak jelita grubego,
- choroby nowotworowe z zakresu dróg żółciowych,
- wyniszczenia,
- owrzodzenia,
- zrosty,
- zwężenie jelit,
- perforacja jelita,
- niedokrwistość,
- uszkodzenie przewodu pokarmowego,
- krwawienia,
- zgon pacjenta.
Diagnoza WZJG oraz choroby Leśniowskiego-Crohna
„Kluczowy będzie dobrze zebrany wywiad, badanie fizykalne oraz badania laboratoryjne. Charakterystyczne dla tych jednostek są podwyższone markery stanu zapalnego, czyli mówimy tutaj o leukocytozie i podwyższonych wartościach CRP bądź OB. Obecnie, często wykorzystuje się badanie w kale poziomu specyficznego białka, które nazywamy kalprotektyną. W obu jednostkach chorobowych będzie on podwyższony.” – powiedział gastroenterolog lek. med. Jacek Kowerzanow.
Choroba Leśniowskiego-Crohna jest trudniejsza w diagnostyce niż WZJG. W zespole Crohna zmiany nie zawsze występują w jednym konkretnym miejscu, a wręcz przeciwnie, są lokalizowane w różnych miejscach, co przysparza więcej kłopotów w rozpoznaniu. Jeżeli zmiany umiejscowione są w górnym odcinku, pomocna jest gastroskopia. Jeśli pojawiają się w jelicie cienkim, warto posłużyć się badaniami obrazowymi. Do zobrazowania jelita cienkiego wykorzystywane są tomografia komputerowa jamy brzusznej oraz rezonans magnetyczny w specjalnym protokole enterografii, bądź enteroklizy.
W diagnostyce wrzodziejącego zapalenia jelita grubego stosuje się endoskopię i sigmoidoskopię, czyli badanie enodskopowe dolnego odcinka odbytnicy. Dodatkowo w rozpoznaniu choroby, skuteczna jest pełna kolonoskopia, która pozwoli zobrazować całe jelito grube i końcowy odcinek jelita cienkiego.
Która jednostka chorobowa jest poważniejsza?
„Wszystko zależy od postaci choroby. W praktyce klinicznej zazwyczaj choroba Leśniowskiego-Crohna ma cięższy przebieg niż wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Możemy mieć także do czynienia z postacią niezaklasyfikowaną, czyli posiadającą cechy jednej i drugiej jednostki chorobowej. W praktyce lekarskiej spotykamy także tzw. konwersje, czyli przejście jednej jednostki chorobowej w drugą.” – powiedział gastroenterolog lek. med. Jacek Kowerzanow.
Obie choroby są przewlekłe i charakteryzują się nieprzyjemnymi objawami. Zarówno zespół Crohna, jak i WZJG to poważne schorzenia, które wymagają odpowiedniej terapii, ponieważ nieleczone mogą prowadzić do groźnych powikłań, a nawet śmierci.
