Erytromycyna – zastosowanie, działanie i skutki uboczne leku.

Erytromycyna – zastosowanie i charakterystyka

Wśród wielu antybiotyków o silnym działaniu, erytromycyna znajduje się jako jeden z najstarszych. Jej podstawową cechą jest bakteriostatyczność, co oznacza, że jej zadaniem jest hamowanie namnażania się szkodliwych bakterii w organizmie. Antybiotyki makrolidowe, do których Erytromycyna należy, utrudniają syntezę białek w komórkach bakterii i w ten sposób nie dopuszczają do rozwoju zakażenia w organizmie.

Erytromycynę przyjmuje się najczęściej w formie tabletek lub zawiesiny podawanych doustnie. Większość szczepów bakterii nie radzi sobie z tą substancją, w związku z czym Erytromycyna jest skuteczna w leczeniu zakażeń bakteryjnych wielu układów. Najczęściej przepisywana jest w przebiegu poniższych chorób:

·        zakażenia górnych dróg oddechowych – np. zapalenie migdałków, ropień okołomigdałkowy, zapalenie gardła, zapalenie krtani, zapalenie zatok, wtórne zakażenia bakteryjne w przebiegu grypy lub przeziębień,

·        zakażenia dolnych dróg oddechowych – np. zapalenie tchawicy, ostre zapalenie oskrzeli lub zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, zapalenie płuc (płatowe, odoskrzelowe, pierwotne atypowe zapalenie płuc), rozstrzenie oskrzeli, choroba legionistów,

·        zakażenia ucha środkowego i zewnętrznego,

·        zapalenie dziąseł, angina Vincenta,

·        zapalenie powiek,

·        zakażenia skóry i tkanek miękkich: czyraki, czyraki mnogie, zapalenie tkanki łącznej, róża,

·        zakażenia przewodu pokarmowego: zapalenie pęcherzyka żółciowego, gronkowcowe zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy,

·        zapobieganie zakażeniom okołooperacyjnym, wtórnym zakażeniom w przebiegu oparzeń, zapaleniu wsierdzia u osób poddawanych zabiegom stomatologicznym,

·        posocznica,

·        zapalenie wsierdzia,

·        inne zakażenia: zapalenie szpiku kostnego, zapalenie cewki moczowej, rzeżączka, kiła pierwotna, ziarniniak weneryczny pachwin.

Erytromycyna – ostrzeżenia i środki ostrożności

Preparaty zawierające Erytromycynę nie powinny być stosowane nigdy u osób, które wykazywały wcześniej różnego rodzaju reakcje uczuleniowe na tę grupę leków. W innych przypadkach trzeba zachować ostrożność podczas stosowania Erytromycyny. Są to oczywiście takie sytuacje jak ciąża czy też karmienie piersią. Potencjalnie problematyczne i wymagające uważnej obserwacji pacjenta jest występowanie niewydolności nerek lub wątroby. Ostrożnie stosować lek należy również u małych dzieci.

Lekarz powinien także podczas wywiadu lekarskiego, przed przepisaniem Erytromycyny, wypytać pacjenta o wszystkie przyjmowane obecnie leki oraz dolegliwości towarzyszące zakażeniu.

Erytromycyna – stosowanie i działania niepożądane

Stosowanie wszelkich antybiotyków, również Erytromycyny, powinno bezwzględnie odbywać się pod nadzorem lekarza. W związku z tym to również lekarz ustala dawkę leku i okres jego stosowania. W tej kwestii należy podporządkować się zaleceniom. Surowo zabronione jest odstawianie antybiotyku przed zakończeniem rekomendowanego czasu leczenia, mimo ustąpienia objawów choroby. Dawkę oraz czas przyjmowania Erytromycyny lekarz dobiera, biorąc pod uwagę wiek i masę ciała pacjenta oraz rodzaj drobnoustroju, który spowodował zakażenie.

Wśród działań niepożądanych, które może wywoływać Erytromycyna znajdują się między innymi poniższe:

·        zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych,

·        eozynofilia, agranulocytoza,

·        niedociśnienie,

·        śródmiąższowe zapalenie nerek, zaburzenia czynności nerek,

·        ból w klatce piersiowej, gorączka, złe samopoczucie, zaczerwienienie w miejscu podania,

·        podrażnienie skóry,

·        omamy,

·        zaburzenia rytmu serca,

·        wykwity skórne,

·        zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka,

·        głuchota, szumy uszne (notowano także pojedyncze przypadki przemijającej utraty słuchu, szczególnie u pacjentów z niewydolnością nerek lub po zastosowaniu dużych dawek),

·        reakcje nadwrażliwości od pokrzywki i lekkich wykwitów skórnych do reakcji anafilaktycznych,

·        zaburzenia wątroby i dróg żółciowych,

·        przerostowe zwężenie odźwiernika u niemowląt,

·        jadłowstręt, zapalenie trzustki, ból brzucha,

·        nudności, wymioty, biegunka (zwłaszcza po podaniu dużych dawek leku),

·        rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego (może pojawić się podczas trwania lub po zakończeniu terapii),

·        nadkażenia niewrażliwymi na lek bakteriami lub grzybami podczas zbyt długiego lub powtórnego leczenia erytromycyną (w wyniku osłabienia organizmu przez antybiotykoterapię).

W przypadku wystąpienia jakichkolwiek skutków ubocznych działania leku, pacjent powinien niezwłocznie zgłosić się do lekarza na konsultację i ewentualnie zmianę leku lub optymalizację przyjmowanej dawki.