Liszaj płaski czerwony

Czym jest liszaj płaski czerwony?

Liszaj płaski czerwony to przewlekła zapalna choroba skóry mogącą wystąpić w każdym wieku. Oprócz skóry liszaj płaski może zajmować paznokcie, włosy i błony śluzowe. Szacuje się, że choroba ta dotyka od 0,2% do 5% ludzi na całym świecie, częściej kobiet niż mężczyzn. Największe prawdopodobieństwo jej wystąpienia przypada na okres między 30. a 60. rokiem życia.

Przyczyny powstawania liszaju płaskiego czerwonego

Dokładne podłoże choroby nie jest znane, jednak sugeruje się, że może mieć ono charakter autoimmunologiczny. Nadmierna odpowiedź układu odpornościowego na szereg czynników może prowadzić do apoptozy komórek i potęgować przewlekłe stany zapalne. Inne prawdopodobne przyczyny powstawania liszaju płaskiego czerwonego to infekcje wirusowe i odpowiedź układu odpornościowego na przewlekły stres.

Objawy liszaju płaskiego czerwonego

Zmiany w liszaju płaskim mogą być różnorakie, ale najczęstszym objawem jest dobrze zdefiniowany obszar fioletowych swędzących grudek o płaskim wierzchołku przeplatanych białymi liniami, tzw. rozstępami Wickhama. Dodatkowo może występować świąd. Zmiany zazwyczaj mają charakter samoograniczający się, znikają po kilkunastu miesiącach, zostawiając przebarwienia na skórze, które z czasem blakną.

Wykwity występują najczęściej w okolicach nadgarstków i przedramion oraz po wewnętrznej stronie ud. Gdy zmiany pojawiają się na błonach śluzowych mogą powodować rogowacenie białe, kandydozę błon śluzowych lub pęcherzycę zwykłą i afty.

Leczenie liszaju płaskiego czerwonego

Leczenie liszaju płaskiego jest objawowe – podawane są kortykosteroidy, np. prednizon. W ciężkich przypadkach stosowany jest metotreksat. Miejscowo można stosować maści lub kremy sterydowe aplikowane cienką warstwą na istniejące już zmiany. Do zmian przerosłych niekiedy zalecane są wstrzyknięcia substancji czynnych lub opatrunki zamknięte. Ze względu na charakter zmian wskazane jest dodatkowe stosowanie maści przeciwgrzybiczych i przeciwbakteryjnych.

W przypadku długo utrzymujących się zmian nadżerkowych błon śluzowych lekarz może zalecić krioterapię, leczenie chirurgiczne lub leczenie laserowe. Możliwe jest też wprowadzenie fotochemioterapii, która polega na naświetlaniu zmian światłem ultrafioletowym po uprzednim uczuleniu ich podawanymi doustnie psoralenami.