Nie żyje wielki polski lekarz. Poświęcił życie nauce i pomocy innym
15 maja całą Polskę poruszyła smutna wiadomość. W wieku 97 lat odszedł prof. Zbigniew Chłap — wybitny lekarz, oddany naukowiec, ceniony wykładowca i zasłużony działacz „Solidarności”. Jego śmierć to ogromna strata dla środowiska medycznego, akademickiego i społecznego.
Kim był prof. Zbigniew Chłap?
Prof. dr hab. med. Zbigniew Chłap urodził się 8 kwietnia 1928 roku w Dąbrowie Górniczej. Już jako młody chłopiec zaangażował się w działalność konspiracyjną. Podczas II wojny światowej działał w Szarych Szeregach, czyli harcerskiej organizacji walczącej o niepodległość Polski. Po zakończeniu wojny całkowicie poświęcił się nauce i medycynie, rozpoczynając studia, a następnie imponującą karierę akademicką i zawodową.
Był profesorem nauk medycznych, specjalistą w dziedzinie patomorfologii. Przez wiele lat związany był z krakowską Akademią Medyczną, która później została przekształcona w Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Na tej uczelni pełnił liczne funkcje — był dziekanem, wykładowcą i kierownikiem Katedry Patofizjologii. W latach 1966-1978 pełnił również rolę wojewódzkiego specjalisty ds. patomorfologii dla województw krakowskiego i nowosądeckiego, a jego zaangażowanie naukowe obejmowało także członkostwo w Zespole Krajowym Patomorfologii oraz Komitecie Patomorfologii Polskiej Akademii Nauk.
Jego pasja do nauki i dydaktyki wykraczała poza granice kraju. Prof. Chłap prowadził wykłady i współpracował z uczelniami w Afryce Północnej — w Tunezji, Maroku i Algierii. W Oranie, drugim co do wielkości mieście Algierii, kierował tamtejszą Katedrą Patologii Klinicznej na miejscowym uniwersytecie. Dzięki swojej wiedzy, zaangażowaniu i otwartości na inne kultury zyskał uznanie zarówno w Polsce, jak i za granicą.
Przeczytaj też: Nie żyje gwiazda TVN. Walczyła w ciszy z poważną chorobą
U byłego prezydenta USA zdiagnozowano raka. "Najbardziej agresywna forma" Smutny finał wyborów prezydenckich. Dwie osoby nie żyjąNiezwykłe osiągnięcia prof. Zbigniewa Chłapa
Prof. Zbigniew Chłap był zaangażowany w pomoc humanitarną i społeczną — założył polską filię Stowarzyszenia Lekarze Świata w 1984 roku, a od 1995 roku kierował Stowarzyszeniem Lekarze Nadziei, niosącym pomoc bezdomnym i potrzebującym w kraju i za granicą. Tak napisał o nim prof. Andrzej Nowak — historyk i publicysta, prywatnie zięć zmarłego:
Zbigniew Chłap był także inicjatorem, organizatorem i przewodniczącym polskiej filii Stowarzyszenia Lekarze Świata w 1984 r.; a od 1995 r. przewodniczącym stowarzyszenia Lekarze Nadziei, niosącego pomoc bezdomnym w Krakowie i potrzebującym w wielu krajach świata. Organizował misję do walczącej o niepodległość Czeczenii; osobiście brał udział w misjach charytatywno-humanitarnych na Litwie w 1989 r., do Rumunii w 1989 r., na Białoruś w 1990 r., do Kamerunu w 2000 r. i do Mołdawii w 2005 r. Do 90. roku życia pracował społecznie w przychodni dla bezdomnych. Pomógł tysiącom biednych ludzi.
Prof. Zbigniew Chłap był również autorem i współautorem blisko 200 publikacji naukowych z zakresu patomorfologii, bioetyki i historii medycyny, a także współautorem cenionego podręcznika „Patofizjologia”. W czasach PRL działał w opozycji i uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu jako ekspert ds. zdrowia. Po 1989 roku kontynuował działalność społeczną — założył i przez ponad 20 lat prowadził w Krakowie Stowarzyszenie Lekarze Nadziei. Angażował się także w prace Konferencji Episkopatu Polski, m.in. jako członek zespołów ds. duszpasterstwa służby zdrowia i bioetyki.
Sprawdź też: Nie żyje zdobywca pięciu Oscarów. W Hollywood wszyscy chcieli z nim pracować
Prof. Zbigniew Chłap nie żyje. Uhonorowano go wieloma odznaczeniami
Prof. Zbigniew Chłap zmarł w ubiegły czwartek, 15 maja 2025 roku. Miał 97 lat. Informację o jego śmierci przekazały m.in. wydawnictwo Biały Kruk, Okręgowa Izba Lekarska w Krakowie oraz Stowarzyszenie Lekarze Nadziei. Wiadomość potwierdził również jego zięć, prof. Andrzej Nowak.
Profesor Chłap pozostawił po sobie ogromny dorobek zawodowy i społeczny. Przez lata aktywnie działał na rzecz środowiska medycznego, uczestniczył w misjach humanitarnych, wspierał osoby w kryzysie bezdomności i angażował się w przemiany demokratyczne w Polsce. Za swoje zasługi został uhonorowany wieloma odznaczeniami państwowymi, w tym Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1978), Krzyżem Oficerskim tego samego orderu (2004), a w 2024 roku najwyższym jego odznaczeniem — Krzyżem Wielkim. Otrzymał również złoty Medal Alberta Schweitzera, przyznawany za wyjątkową postawę humanitarną i zaangażowanie w pomoc chorym i potrzebującym.
Zobacz więcej: Słupsk. Nie żyje 3-letnia dziewczynka. Zatrzymano rodziców
