Przyłuszczyca – rodzaje, diagnostyka, leczenie

Przyłuszczyca – rodzaje

Przyłuszczyca daje konkretne objawy w zależności od rodzaju choroby. Można wyróżnić następujące rodzaje przyłuszczycy:

- przyłuszczyca plackowata drobnoogniskowa (palczasta): ten typ przyłuszczycy to przewlekła choroba skóry, która objawia się rumieniowatymi ogniskami zapalnymi na tułowiu oraz kończynach. Ogniska mają palczasty, podłużny kształt. Choroba nie wymaga skomplikowanego leczenie, a poprawa stanu zdrowia pacjenta pojawia się już po naświetlaniu słonecznym lub metodą PUVA. Warto wiedzieć, że ta poprawa nie jest stała, a chory musi regularnie poddawać się zabiegom. Zmiany mogą utrzymywać się na ciele przez wiele lat.

- przyłuszczyca plackowata wieloogniskowa (typu poikilodermicznego): to przyłuszczyca, której objawy to przede wszystkim widoczne przebarwienia. Do innych objawów współistniejących można zaliczyć zanik bibułkowaty skóry oraz teleangiektazje. Niestety źle prowadzona lub nieleczona choroba prowadzi do nowotworów o charakterze złośliwym, a to z kolei przyczynia się do uporczywego i bolesnego świądu.

- przyłuszczyca plackowata wieloogniskowa (typu zapalnego): to choroba, która przebiega głównie u mężczyzn w średnim wieku i występuje przede wszystkim na tułowiu oraz kończynach. Na skórze mogą rozwijać się również ziarniaki grzybicze, co wywołuje głębsze nacieki i świąd.

W skrócie można scharakteryzować przyłuszczycę drobnoogniskową oraz wieloogniskową za pośrednictwem sześciu wytycznych. Przyłuszczyca drobnoogniskowa objawia się:

- wielkością poniżej 5 centrymetrów,

- jednolitymi zmianami,

- okrągłym lub palczastym kształtem,

- jednolitym zabarwieniem,

- poilikodermią.

Zaś odmiana wieloogniskowa przyłuszczycy ma następujące objawy:

- zmiany powyżej 5 cm,

- zmiany o charakterze zróżnicowanym,

 - nieregularny kształt,

- niejednolite zabarwienie.

Przyłuszczyca – diagnostyka

Diagnostyka przyłuszczycowa na początku przebiega w gabinecie lekarza pierwszego kontaktu, który rozpoznaje chorobę na podstawie objawów klinicznych pacjenta. Lekarz zaleca badanie, które pozwala postawić trafną diagnozę. Jest to badanie histopatolgiczne. Obraz badania jest zależy od stopnia zaawansowania choroby oraz wielkości wykwitów skórnych. Na początku lekarz prowadzący może zaobserwować naciek limfocytarny z charakterystyką poszerzenia powierzchownego naczyń krwionośnych.

Przyłuszczyca może dawać mylne objawy diagnostyczne i podszywać się pod inne choroby dermatologiczne lub choroby powstałe na tle dermatologicznym. Przyłuszczycę można pomylić z chorobami takimi jak:

- alergia po ukąszeniu owadów,

- liszaj płaski,

- infekcje wirusowe, których skutkiem są pęcherze,

- choroby skórne w przebiegu których na skórze występują pęcherze.

Przyłuszczyca – leczenie

Leczenie przyłuszczycy odbywa się przede wszystkim za pośrednictwem fototerapii. Dzięki tej metodzie, choroba może ulegać poprawie, ale nie jest to metoda eliminująca przypadłość na stałe. Przyłuszczyca typu poikilodermicznego wymaga terapii leczenia miejscowego, które odbywa się za pośrednictwem maści obojętnych lub glikokortykosteroidów. Pacjenci chorzy na przyłuszczycę powinni być pod kontrolą lekarza dermatologa, który będzie prowadził ich przez chorobę i na bieżąca badał zmiany. Bardzo ważne jest, aby w przypadku tej choroby wcześnie wykryć niepokojące zmiany, które mogą świadczyć o rozwinięciu się ziarniniaka grzybiastego. Zdarza się to właśnie wtedy, kiedy zaniedbamy chorobę i nie będziemy zgłaszać się na badania kontrolne.