Tak zarazisz się lamblią. To zakażenie może dawać niejednoznaczne objawy

Lamblioza – choroba pasożytnicza

Lamblie to pasożyty przewodu pokarmowego. Dokładniejsza ich nazwa to Giardia lamblia (znana również jako Giardia intestinalis lub Giardia duodenalis). Pasożyty te są pierwotniakami, które kolonizują jelito cienkie człowieka oraz zwierząt, prowadząc do różnorodnych dolegliwości żołądkowo-jelitowych.

Lamblioza, czy inaczej giardioza, to najczęstsze zakażenie pierwotniakowe na świecie (ok. 280 ml zachorowań rocznie). Jak podaje serwis mp.pl: "Zarażonych G. duodenalis jest 20–40 proc. populacji krajów rozwijających się, zwłaszcza dzieci w wieku <5 lat (złe warunki sanitarne) i 0,5–7 proc. w rejonach uprzemysłowionych, jednak wiele zarażeń nie jest rozpoznawanych”. Rocznie zgłaszanych jest ok. 2 tys. przypadków.

Jak dochodzi do zarażenia lamblią?

Cykl życiowy tego pasożyta obejmuje dwa etapy: postać dojrzałą, czyli trofozoit i postać inwazyjną, zwaną cystą. Z cyst w żołądku żywiciela, pod wpływem kwasu solnego, uwalniają się trofozoity (po dwa z każdej cysty), które przylegają do błony śluzowej jelita czczego i niszczą ją. Powodują, m.in. zmniejszone wchłanianie. Kwas żółciowy obecny w żołądku sprawia, że trofozoity znów przekształcają się w cysty, które wydalane są z kałem.

Człowiek zaraża się przez połknięcie cyst lamblii. Potrzebuje do tego 10-100 takich cyst, a natrafienie na nie wcale nie jest trudne. Wystarczy zjeść zanieczyszczony pokarm lub wypić zanieczyszczoną wodę, cysty możemy mieć po prostu na brudnych rękach. Bardzo często zarażamy się od własnych zwierząt domowych , psów i kotów (dlatego tak ważne jest systematyczne odrobaczanie czworonogów).

Inne czynniki zarażenia lamblią:

• złe warunki sanitarne,
• niedożywienie, wyniszczenie,
• niedobory odporności,
• podróże do krajów strefy międzyzwrotnikowej,
• kontakty seksualne analno-oralne,
• zakażenie u innych domowników,
• praca w przedszkolu, żłobku, kontakt z dużą ilością dzieci.

Giardioza – objawy

Choroba wylęga się ok. tygodnia, ale może to być od 3 do 20 dni. Większość zarażeń jest bezobjawowych, zwykle ustępują one samoistnie . Somoograniczające są zwykle również zakażenia ostre przebiegające z:

• biegunką , cuchnącymi, wodnistymi stolcami,
• wymiotami,
• wzdęciami, nudnościami,
• brakiem apetytu,
• osłabieniem,
• gorączką (rzadziej).

Takie infekcje trwają zwykle 2-4 tygodni.

Lamblioza może także przybrać postać:

• przewlekłą – objawy są podobne do podanych wyżej, jednak łagodniejsze i występujące okresowo. U chorego można zaobserwować także objawy złego wchłaniania, spadek wagi, osłabienie, ból kolkowy brzucha, a nawet depresję. W przypadku dzieci może wystąpić niedożywienie i zahamowanie wzrostu.
  
• nietypową – objawiającą się, m.in. pokrzywką, zapaleniem stawów, nietolerancją laktozy, zapaleniem dróg żółciowych i pęcherzyka żółciowego.

Diagnoza i leczenie lambliozy

By postawić diagnozę, należy wykonać morfologię z rozmazem. Na obecność pasożytów może wskazywać podwyższony wynik eozynofili. Konieczne jest także badanie parazytologiczne kału na obecność cyst. Do laboratorium należy oddać 3 próbki materiału pobranego w odstępie co dwa dni. Lekarz może także zlecić test wykrywający antygen Giardia w kale lub badanie treści dwunastniczej (pobieranej sondą lub testem za pomocą specjalnej kapsułki).

Leczenie lambliozy polega na objawowym leczeniu biegunki, podaje się także leki mające na celu wyeliminowanie pasożyta z organizmu. Należą do nich tynidazol, nitazoksanid, metronidazol, albendazol, mebendazol i paromycyna.

Zobacz także:

Joga nidra na sen. Wystarczą dwa tygodnie, a problemy z zasypianiem miną

Waldemar Kozerawski ukarany przez Izbę Lekarską. Dostał zakaz wykonywania zawodu

Niebezpieczne parawany na plaży. Ratownicy apelują o rozsądek