- Mężczyźni, którzy po przejściu na emeryturę nie zagospodarują sobie czasu wolnego, trafiają w końcu do lekarzy z depresją i zaburzeniami rytmu serca – mówi psychiatra Grzegorz Opielak. Niestety starsi ludzie depresję „zwalczają” oglądaniem seriali i wiadomości. I „hodują” kolejny problem.Aż sześć godzin dziennie polski senior ogląda telewizję. Tak mówi statystyka. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji do grupy seniorów zalicza jednak każdego po sześćdziesiątce, więc także wielu ludzi pracujących zawodowo, którzy nie mają czasu na telewizor. Stąd dane mówiące o sześciu godzinach mogą być zaniżone.
„Wynoś się, po coś tu przyjechała? Nie jesteś już moją córką. Tusk ci w głowie namieszał! – wykrzykuje ojciec. Po chwili zastyga w fotelu wpatrzony w ekran. „Tato, uważaj na słowa, bo moja noga już tu nie postanie!” – straszy Dorota. Chce jej się płakać, gdy widzi, jak ojciec mierzy pilotem do telewizora, niczym pistoletem do tarczy i zwiększa głośność tak, że po chwili jej głos przegrywa z głosem, a właściwie to już z rykiem Danuty Holeckiej.Polski senior spędza przed telewizorem średnio sześć godzin dziennie. Co trzeci skarży się na objawy depresyjne wywołane przez samotność. Większość ankietowanych emerytów jako główny powód oglądania telewizji wymienia chęć poprawienia sobie nastroju*.
Kiedy zaczyna się starość? Z najnowszego badania wynika, że wiek uchodzący za podeszły wciąż się oddala. Zdaniem naukowców to dobra informacja, gdyż ludzie żyją coraz dłużej, w związku z czym czują się coraz młodziej. “Siedemdziesiąt to nowe sześćdziesiąt” - tak skomentował wyniki badań John Rowe, profesor polityki zdrowotnej i starzenia się na na Uniwersytecie Columbia. W najnowszym badaniu kobiety uważały, że starość zaczyna się później niż mężczyźni, natomiast różnica między płciami rosła wraz z wiekiem. Z kolei osoby cieszące się lepszym zdrowiem, czuły się młodsze, twierdząc, że starość zaczyna się później.
Jestem chwilę przed emeryturą. Rocznik 1964, grudzień, czyli zodiakalny strzelec. Od kilku lat sypie mi się zdrowie. Już dziś wychodzę z apteki z reklamówką leków, nie wszystkie wykupuję, bo na to mi nie starcza pieniędzy. Wieści, że mój rocznik będzie miał emeryturą wyliczoną na niekorzystnych zasadach dobija mnie - mówi w rozmowie z Pacjenci.pl Dorota, mieszkanka Warszawy. - Polskie emerytury i tak są głodowe. Na leki starcza mało komu. A ja, choć z zawodu jest księgową, to nie na tyle kreatywną, żebym ominęła składki i podatki tak, by zapewnić sobie wysoką emeryturę - żartuje nasza rozmówczyni, ale to taki śmiech przez łzy.Szykują się ogromne zmiany w emeryturach już od 1 kwietnia. Osoby, które teraz osiągną wiek emerytalny będą mieć wyliczane świadczenia na mniej korzystnych zasadach. Zmiany mają związek z nowymi danymi, które opublikował Główny Urząd Statystyczny. Sprawa może dotyczyć aż 250 tys. kobiet i mężczyzn.Sposób wyliczania świadczeń będzie oparty o nowy wskaźnik średniego dalszego trwania życie. Czy to wpłynie na wypłaty osób, przed którymi emerytura jest jeszcze daleko?- Przedwczoraj byłam w aptece. Kupowałam leki dla siebie i męża. Mamy swoje lata, więc i tzw. wielochorobowość, jak to się ładnie mówi. Nadciśnienie, cholesterol, ten zły oczywiście, ja osteoporozę, mąż reumatyzm. Wadę serca, to od urodzenia, ale wiadomo, że to też wymaga przyjmowania jakichś leków. A, no i jeszcze oboje mamy początki zaćmy i przyjmujemy jakieś krople. Może się to trochę zahamuje, choć niby operacja na to jest prosta i nie ma się co bać - mówi Dorota. - A, no i jeszcze suplementy. Magnez, który zaleca kardiolog, coś na sen, ale to już ziółka. Tak czy siak, poszło 800 zł! Czekam, aż będziemy mieli 75 lat, to podobno większość leków za darmo. Ale wątpię, że dożyjemy. A co do niższej emerytury? Mi i tak nie starcza na te leki. Gdyby nie mąż, chyba bym się nie leczyła. Albo prosiła o pomoc dzieci, bo mamy córkę i syna - dodaje.
Zasiłek opiekuńczy, czyli ten wypłacany osobie, która tak intensywnie opiekuje się wymagającą stałej opieki chorą czy niepełnosprawną osobą w rodzinie, że nie może połączyć tego z pracą zawodową i musi z niej zrezygnować, zwykle kojarzy się nam z symbolicznymi pieniędzmi, jakie od państwa dostaje któryś z rodziców chorego dziecka. A taki zasiłek może dostać też córka czy syn, którzy opiekują się schorowanym rodzicem.
