Anty-HCV – kto i kiedy powinien wykonać badanie na obecność przeciwciał przeciw wirusowi WZW typu C
Anty-HCV – czym jest HCV?
Anty-HCV to test na obecność przeciwciał swoistych dla antygenów wirusowego zapalenia wątroby typu C. Służy on wykrywaniu ewentualnego zakażenia HCV – jest to hepatotropowy, uszkadzający miąższ wątroby wirus RNA, należący do rodziny Flaviviridae. Do zakażenia dochodzi najczęściej na skutek kontaktu z krwią, przeważnie podczas zabiegów medycznych i pozamedycznych, takich jak: zabiegi kosmetologiczne czy tatuowanie, podczas wspólnego używania z osobą zarażoną przyborów kosmetycznych, np. maszynki do golenia lub szczoteczki do zębów, a także dzielenia się niesterylnymi igłami podczas wstrzykiwania środków odurzających. Do transmisji wirusa może również dojść w czasie ciąży i porodu – od zakażonej matki do dziecka. Stosunki seksualne są rzadką przyczyną zachorowania, ryzyko jest większe podczas praktyk analnych.
Wirusowe zapalenie typu C ma kilka etapów:
okres wylęgania się wirusa – czas od pierwszej ekspozycji do początku choroby, wynosi 15-160 dni,
ostre wirusowe zapalenie wątroby typu C – infekcja trwająca do 6 miesięcy,
przewlekłe zapalenie wątroby typu C – infekcja trwająca powyżej 6 miesięcy, może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych,
marskość wątroby,
rak wątroby – marskość wątroby zwiększa prawdopodobieństwo raka wątroby, na wczesnym etapie zwykle nie występują żadne objawy.
Anty-HCV – na czym polega badanie? Kiedy je wykonać?
Wirusowe zapalenie wątroby typu C często nie daje żadnych zauważalnych objawów, dopóki wątroba nie zostanie poważnie uszkodzona. Nawet w momencie, w którym wystąpią oznaki choroby, można nie zidentyfikować ich z zakażeniem HCV, są to:
objawy grypopodobne, takie jak bóle mięśni i gorączka,
przewlekłe zmęczenie,
utrata apetytu,
bóle brzucha,
nudności i wymioty.
Dlatego tak istotne jest wykonywanie badań profilaktycznych u wszystkich osób, u których istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia wirusowego zapalenia wątroby, są to m.in. pracownicy służby zdrowia, pacjenci poddający się operacjom chirurgicznym, osoby korzystające z zabiegów kosmetycznych czy salonów tatuażu, osoby podejmujące ryzykowne zachowania seksualne.
Jednym z testów, który umożliwia określenie, czy doszło do zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C jest badanie anty-HCV. Obecnie stosowane metody umożliwiają wykrycie immunoglobulin klasy G (IgG), swoistych w stosunku do antygenów kodowanych przez cztery różne regiony genomu wirusa. Zazwyczaj wykrycie HCV jest możliwe po 9 tygodniach od zakażenia. Oznaczenie przeciwciał ma charakter jakościowy, jeśli wynik jest pozytywny, oznacza to, że organizm był narażony na działanie wirusa HCV i wytworzył przeciwciała, nie informuje jednak, czy zakażenie jest aktywne. Należy wówczas wykonać badanie na obecność RNA wirusa zapalenia wątroby typu C, które określa, czy choroba ma charakter przewlekły. Jeśli wynik badania anty-HCV jest ujemny, oznacza to, że nie doszło do zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C i dalsze badania nie są konieczne.
Anty-HCV – leczenie WZW typu C
Ostrego wirusowego zapalenia wątroby typu C zazwyczaj się nie leczy, zaleca się jedynie przestrzeganie zasad zdrowej diety oraz regularne kontrolowanie stanu zdrowia. Przy ciężkim przebiegu choroby oraz w stanie przewlekłym stosuje się leczenie przeciwwirusowe, najczęściej są to rybawiryna oraz interferon alfa, które mają za zadanie hamowanie namnażania się wirusa HCV w organizmie. Leczenie zwykle trwa około 8 do 12 tygodni, chociaż w niektórych przypadkach może być dłuższe. Wyleczenie możliwe jest u ponad 90% osób z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu C przy stosunkowo niewielkich skutkach ubocznych. Zakażenie uważa się za wyleczone, jeśli po 12 tygodniach od zakończenia leczenia nie ma wykrywalnego HCV we krwi.
