Otoskleroza ucha (otospongioza) – przyczyny, objawy, leczenie.
Otoskleroza ucha (otospongioza) jest chorobą rozpoznawaną u ponad 10% pacjentów zgłaszających się do lekarza z powodu dolegliwości związanych z niedosłuchem. Jest to zatem schorzenie występujące bardzo często i w wielu przypadkach prowadzące do całkowitego uszkodzenia słuchu. Warto zatem przy pojawiających się dolegliwościach, natychmiast zgłosić się do laryngologa, aby wdrożyć odpowiednie środki. Dowiedz się, jakie są przyczyny otosklerozy ucha (otospongiozy) oraz jak się ją leczy!
Otoskleroza ucha (otospongioza) – charakterystyka choroby
Otoskleroza ucha (otospongioza) jest chorobą dotykającą ucho środkowe. Istotą choroby jest nadmierny rozrost tkanki kostnej w obrębie strzemiączka, co unieruchamia jego podstawę, prowadzi do zatracenia zdolności do poruszania się w odpowiedzi na fale dźwiękowe. Ostatecznie prowadzi to do unieruchomienia podstawy strzemiączka i utraty słuchu.
Otoskleroza ucha (otospongioza) to choroba słabo znana, ale dotykająca aż 10% pacjentów diagnozowanych w gabinecie laryngologicznym z powodu pogorszenia słuchu. Mimo, że przyczyny tej dolegliwości są słabo znane w grupie podwyższonego ryzyka znajdują się przede wszystkim kobiety (zwłaszcza w ciąży i karmiące piersią), a na rozwój choroby znaczący wpływ mogą mieć skłonności pacjenta do nawracających infekcji wirusowych.
Przyczyny otosklerozy ucha (otospongiozy)
Otoskleroza ucha (otospongioza) to dolegliwość nie dosyć, że mało znana i dosyć rzadka, to na dodatek bardzo ciężka w profilaktyce, gdyż jej dokładne przyczyny wciąż pozostają nieznane. W obliczu braku konkretów jednak na scenę wkracza statystyka. A według statystyki głównymi przyczynami czy też okolicznościami sprzyjającymi rozwijaniu się choroby są następujące:
· Zaburzenia lub naturalne zmiany hormonalne – u ponad 50% kobiet cierpiących na otosklerozę ucha (otospongiozę) zaobserwowano nasilenie dolegliwości w okresie ciąży oraz karmienia piersią. Za winowajcę uważa się w tym przypadku estrogen, który w wymienionych sytuacjach znajduje się na bardzo wysokim poziomie.
· Dziedziczenie – jeżeli twoi rodzice cierpieli na otosklerozę ucha, istnieje aż 20% prawdopodobieństwo, że ciebie również ta choroba dotknie.
· Wirus odry – u osób cierpiących na otosklerozę ucha odnotowuje się bardzo wysokie stężenie immunoglobulin wytwarzanych przeciwko wirusowi odry. Natomiast w zmianach chorobowych ucha znajdują się struktury do wirusa odry podobne.
· Nieprawidłowo działający układ autoimmunologiczny organizmu.
Objawy otosklerozy ucha (otospongiozy)
Wśród objawów podstawowych otosklerozy ucha (otospongiozy) wymienia się przede wszystkim stopniowo narastające lub pojawiające się nagle problemy ze słuchem. Zwykle chory odczuwa jednoczesne pogorszenie słuchu po obu stronach. Zazwyczaj również pogorszenie słuchu ma charakter przewodzeniowy, co oznacza, że lepiej słyszy się odrębny dźwięk, np. prowadzonej rozmowy, w hałaśliwym otoczeniu niż w całkowitej ciszy.
Objawom otosklerozy ucha (otospongiozy) towarzyszą również szumy uszne, bóle głowy, problemy z koncentracją oraz mdłości czy zaburzenia równowagi. Często chorzy mówią wolniej i nieco bardziej ociężale. Taki sposób komunikacji spowodowany jest najczęściej dolegliwościami bólowymi i innymi wymienionymi wyżej ze strony głowy oraz ogólnie układu neurologicznego.
Leczenie otosklerozy ucha (otospongiozy)
Otosklerozę ucha (otospongiozę) leczy się przede wszystkim operacyjnie. Zabieg polega na usunięciu z przewodu słuchowego skostniałych fragmentów, które uniemożliwiają ruch strzemiączka. Zastępuje się je protezami, które umożliwiają na przewodzenie impulsów dźwiękowych. Zabieg może odbywać się w znieczuleniu ogólnym (wówczas wykonuje się stapedektomię) lub miejscowym (stapedotomia). Leczenie chirurgiczne można zastosować w obojgu uszu, ale odstęp pomiędzy zabiegami powinien wynosić co najmniej pół roku.
Po zabiegu należy uważać się za rekonwalescenta i stosować się sumiennie do wszelkich zaleceń, jakie otrzymamy od lekarza prowadzącego. Wśród takich znaleźć mogą się między innymi poniższe:
1. Jeśli śpisz na boku, wybierz stronę twarzy, która nie była poddawana zabiegowi!
2. Stosuj antybiotyki i inne leki zaordynowane przez lekarza!
3. Dużo odpoczywaj! Po zabiegu możesz jeszcze długo doświadczać zawrotów głowy i nudności.
4. Jedz zdrowo i nie przejmuj się zaburzeniami smaku! Niestety częstym skutkiem ubocznym operacji jest chwilowa całościowa lub częściowa utrata zmysłu smaku. Niedogodność ta zwykle dość szybko ustępuje samoistnie. Wynika to między innymi ze stanów zapalnych lub zwyczajnej pooperacyjnej opuchlizny.
5. Unikaj wizyt na basenie, pływania w morzu oraz spędzania czasu w jacuzzi! Ucho po operacji jest szczególnie narażone na infekcję (zwłaszcza grzybiczą).
6. Nie dmuchaj mocno nosa!
Skutki uboczne zabiegu chirurgicznego ustępują zwykle niedługo po zdjęciu opatrunków.
