Zatrucia lulkiem czarnym – o samej roślinie
Lulek czarny to roślina z Eurazji, która obecnie rozpowszechniona jest na całym świecie jako roślina uprawiana głównie do celów farmaceutycznych. Jest rzadkością w północnej Europie; a ze względu na jego toksyczność i zdarzające się zatrucia lulkiem czarnym, jego uprawa do celów leczniczych jest rozpowszechniona i legalna w Europie Środkowej i Wschodniej oraz w Indiach.
Lulek czarny jest stosowany w tradycyjnej medycynie zielarskiej przy:
dolegliwościach kości,
reumatyzmie,
bólach zęba,
astmie,
kaszlu,
chorobach nerwowych
i bólach żołądka.
W niektórych kulturach może być również stosowany jako środek przeciwbólowy, uspokajający i narkotyczny. Uważa się, że bandaże samoprzylepne z ekstraktem z lulka czarnego za uchem zapobiegają dyskomfortowi u osób z chorobą lokomocyjną.
Zatrucia lulkiem czarnym - objawy
Cała roślina uważana jest za trującą, jednak najbardziej toksyczny są korzeń i nasiona.
Toksyczność lulka czarnego wynika z zawartych w nim alkaloidów takich jak hioscyjamina i skopolamina, które przyjęte w nadmiarze, wpływają negatywnie na funkcjonowanie ośrodkowego układu nerwowego.
Zatrucia lulkiem czarnym są bardzo niebezpieczne i skutkują objawami takimi jak:
pobudzenie psychoruchowe
niepokój
drgawki
halucynacje
suchość w jamie ustnej
rozszerzenie źrenic
zaczerwienienie skóry
zaburzenia rytmu serca
trudności w oddychaniu
niedowłady
wymioty
utrata świadomości, a w najgorszym wypadku nawet śmierć
Jeżeli wiemy, że doszło do zatrucia lulkiem czarnym, należy jak najszybciej sprowokować wymioty i przewieźć daną osobę do szpitala.
