Diuver – zastosowanie, działanie i skutki uboczne leku.

Lek Diuver – zastosowanie i charakterystyka

Lek Diuver to standardowe pod względem wyglądu i składu tabletki, wydawane tylko na receptę i stosowane w kilku chorobach związanych ogólnie rzecz ujmując z zaburzeniami pracy serca i krążenia krwi. Głównym składnikiem leku Diuver jest torasemid, a wśród substancji pomocniczych znajduje się laktoza jednowodna oraz sód. Lek należy stosować jedynie pod ścisłą kontrolą lekarza prowadzącego i zgodnie z jego zaleceniami.

Podstawowe zastosowanie lek Diuver ma w leczeniu poniższych przypadłości:

·        nadciśnienie pierwotne,

·        obrzęki spowodowane zastoinową niewydolnością serca,

·        obrzęk płuc,

·        obrzęki pochodzenia wątrobowego,

·        obrzęki pochodzenia nerkowego.

Lek Diuver – ostrzeżenia i środki ostrożności

Lek Diuver, tak jak każdy inny farmaceutyk, posiada listę przeciwwskazań do stosowania. Wśród nich znajdują się przede wszystkim poniższe:

·        występowanie nadwrażliwości lub reakcji alergicznej na torasemid lub inny składnik leku Diuver,

·        występowanie zaburzeń czynności nerek wraz z zatrzymaniem moczu,

·        śpiączka wątrobowa i stany przedśpiączkowe,

·        niedociśnienie tętnicze,

·        ciąża i karmienie piersią.

Jeżeli pacjent zostanie poddany terapii, mimo występowania przeciwwskazań lub nawet jeśli żadne z nich nie wystąpiło, należy przedsięwziąć odpowiednie środki ostrożności przed i w trakcie terapii lekiem Diuver. Podstawą jest przywrócenie równowagi wodno-elektrolitowej organizmu, jeżeli wystąpiły hipokalemia, hiponatremia, hipowolemia etc. oraz usunąć przyczynę zaburzeń w oddawaniu moczu u pacjenta.

Również podczas długotrwałej farmakoterapii przy pomocy leku Diuver należy zważać na odpowiednie nawodnienie oraz regularnie kontrolować gospodarkę wodno-elektrolitową, zwłaszcza u pacjentów, którzy razem z lekiem Diuver otrzymują inne farmaceutyki np. w postaci glikortykosteroidów lub glikozydów naparstnicy. Konieczne jest również regularne wykonywanie badań krwi z oznaczeniem stężenia glukozy, kwasu moczowego, kreatyniny i lipidów oraz morfologia krwi.

Należy zachować szczególną ostrożność podczas leczenia Diuverem:

·        u pacjentów z patologicznymi zmianami w równowadze kwasowej,

·        u pacjentów leczonych równocześnie litem, aminoglikozydami lub cefalosporynami,

·        u pacjentów z niewydolnością nerek,

·        u dzieci poniżej 12. roku życia,

·        podczas prowadzenia lub obsługi maszyn, jeżeli u pacjenta występują bóle i zawroty głowy jako skutki uboczne stosowania leku.

UWAGA!!! Należy każdorazowo poinformować lekarza o przyjmowanych lekach. Substancje w nich zawarte mogą wchodzić w reakcję z zawartością leku Diuver i wywoływać niebezpieczne dla życia i zdrowia konsekwencje.

Lek Diuver – stosowanie i działania niepożądane

Jak już zostało wspomniane, stosowanie leku Diuver powinno odbywać się pod ścisłym nadzorem lekarskim oraz zgodnie ze wszystkimi zaleceniami lekarza. W przypadku nadciśnienia pierwotnego najczęściej przyjmuje się pół tabletki 5 mg raz na dobę. Czasami lekarz decyduje o podwojeniu dawki. Maksymalny możliwy do osiągnięcia efekt przy leczeniu można zauważyć po około 12 tygodniach od rozpoczęcia leczenia. Gdy lek stosowany jest w leczeniu obrzęków dawka podstawowa to 5 mg, ale może stopniowo wzrosnąć nawet do 40 mg na dobę. Każdorazowo dawkę ustala lekarz i nie należy jej samodzielnie modyfikować!

Wśród działań niepożądanych występujących najczęściej podczas terapii lekiem Diuver, wymienić można:

·        zaburzenia krwi i układu chłonnego,

·        zaburzenia metabolizmu i odżywiania,

·        zaburzenia układu nerwowego (zaburzenia widzenia i słuchu oraz parestezje kończyn),

·        zaburzenia naczyniowe (powikłania zakrzepowe oraz zaburzenia krążenia sercowego i mózgowego),

·        zaburzenia żołądkowo-jelitowe,

·        zapalenie trzustki,

·        zaburzenia pracy wątroby i dróg żółciowych,

·        reakcje alergiczne w postaci świądu, wysypki i fotowrażliwości – w tym ciężkie reakcje skórne,

·        zaburzenia pracy nerek i stany zapalne dróg moczowych.