Erytrodermia złuszczająca – objawy, leczenie i zagrożenia.
Erytrodermia złuszczająca to bardzo rzadka choroba o podłożu łojotokowym. Dziecko nią dotknięte doświadcza obfitego łuszczenia się skóry oraz silnego stanu zapalnego. W niniejszym artykule dowiesz się, w jakim wieku występuje to schorzenie, jakie są jego przyczyny oraz w jaki sposób należy je leczyć, żeby uniknąć przykrych konsekwencji w postaci nadkażeń skóry czy odwodnienia dziecka.
Czym jest erytrodermia?
Na początku warto wyjaśnić, czym w ogóle jest erytrodermia. Z reguły nie definiuje się jej jako oddzielnej jednostki chorobowej, ale jako cechę charakterystyczną dla zaostrzenia objawów, które normalnie występują w mniejszym nasileniu, obejmując mniejszą powierzchnię skórną. Warunkiem zdiagnozowania erytrodermii jest zajęcie przez zmiany skórne co najmniej 90% powierzchni ciała.
Istnieje wiele rodzajów erytrodermii, które dotykają pacjentów w każdym wieku – od noworodków po osoby bardzo stare. Równie dużo istnieje sposobów leczenia oraz przyczyn jej występowania. Wyróżnia się między innymi podział podstawowy na erytrodermię pierwotną oraz wtórną:
· Erytrodermia pierwotna występuje jako nieprawidłowa reakcja organizmu na zażywane leki. Może być też wynikiem wystawienia skóry na działanie chemiczne (kwasów lub zasad). Podstawą do jej diagnozy jest wykluczenie współistniejących chorób, których zaostrzenie mogło wywołać erytrodermię.
· Erytrodermia wtórna występuje najczęściej w wyniku zaostrzenia objawów chorób już istniejących takich jak np. łuszczyca czy atopowe zapalenie skóry.
Wśród innych rodzajów erytrodermii wyróżnia się również kolejne dwie podstawowe – erytrodermię wrodzoną i nabytą. Do wrodzonych mogą należeć zmiany skórne o podłożu genetycznym takie jak np. rybia łuska. Wszystkie rodzaje erytrodermii mogą być niebezpieczne dla życia i zdrowia pacjenta, gdy zostają zaniedbane lub są źle leczone.
Charakterystyka erytrodermii złuszczającej - przyczyny
Erytrodermia złuszczająca określana jest najczęściej jako rodzaj erytrodermii wrodzonej. Uważa się ją za chorobę dziedziczoną autosomalnie dominująco. Nie wchodząc w szczegóły, niezbyt ciekawe dla naszych czytelników, wystarczy powiedzieć, że jest to choroba, która wynika przede wszystkim z niedoborów odpornościowych u niemowlęcia, do których należą przede wszystkim:
· hipogammaglobulinemia,
· zespół hipergammaglobulinemii E,
· dotkliwe, złożone niedobory odpornościowe,
· wiele odmian niedoborów składowych dopełniacza (C3 i C5) prowadzących do zaburzeń opsonizacji.
Niedobory odpornościowe, które są bezpośrednią przyczyną występowania erytrodermii złuszczającej, nie doczekały się jednak swojej specyficznej diagnozy, zatem nie wiemy dokładnie jak można im zapobiegać. Aby uchronić swoje dziecko przed takimi problemami, przynajmniej częściowo, zaleca się unikania w ciąży wszelkich czynników ryzyka, a wśród nich są takie jak niezdrowa dieta, brak odpowiedniego dla ciężarnej ruchu oraz nieregularny rytm dobowy snu, odpoczynku i działania, a także, może przede wszystkim, stres. Oprócz tego po narodzinach dziecka zaleca się przede wszystkim karmienie piersią – tak długo jak to możliwe. Naturalny pokarm matki jest najlepszym dla dziecka środkiem nie tylko odżywczym, ale również budującym naturalną odporność na całe życie.
Erytrodermia złuszczająca występuje najczęściej pomiędzy 1. a 3. miesiącem życia dziecka.
Objawy erytrodermii złuszczającej
Tak jak już wspominaliśmy wyżej, podstawowym objawem erytrodermii jako takiej jest uogólniony stan zapalny skóry obejmujący co najmniej 90% powierzchni ciała. W erytrodermii złuszczającej charakterystyczne jest zaczerwienienie oraz łuszczenie się skóry. Najwięcej zmian łojotokowych, w tym strupów, zlokalizowanych jest w obrębie twarzy oraz miejsc owłosionych na ciele dziecka. Wysięki nie zdarzają się każdorazowo, a jeśli występują, nie zajmują dużej powierzchni. Natomiast dolegliwości z nimi związane są niewielkie i dotyczą głównie zgięć stawowych.
Oprócz objawów na powierzchni skóry można zaobserwować powiększone węzły chłonne. Dziecko w wyniku uczucia dyskomfortu, swędzenia oraz czasami występującego bólu może być płaczliwe i marudne – co jest całkowicie zrozumiałe.
Diagnozowanie erytrodermii złuszczającej
Aby zdiagnozować erytrodermię złuszczającą określa się poziom białek we krwi oraz stężenie immunoglobuliny E. Jest to konieczne, mimo gołym okiem widocznych objawów, aby móc oddzielić możliwość występowania erytrodermii złuszczającej od dolegliwości wywoływanych przez:
· łojotokowe zapalenie skóry u niemowląt,
· wyprysk atopowy,
· erytrodermię ichtiotyczną o charakterze wrodzonym.
Wśród wymienionych wyżej alternatyw erytrodermia ichtiotyczna wrodzona jest dla dziecka najniebezpieczniejsza. W związku z tym niezależnie od podejrzeń diagnozowanie należy przeprowadzić bardzo skrupulatnie dla jego dobra.
