Poronienia samoistne – przyczyny, objawy, szanse na kolejną ciążę

Poronienia samoistne – przyczyny poronień

Przyczyn poronień samoistnych może być wiele. Poronienia samoistne dzielimy na dwie główne przyczyny: te, które wynikają z wad jaja płodowego lub organizmu matki.

Wady rozwojowe płodu charakteryzują się następującymi przyczynami:

- zaśniadem zarodkowym,

- zaśniadem krwistym,

- zaśniadem groniastym,

- anomalia chromosomów,

- pustym jajeczkiem płodowym.

Natomiast przyczyny poronienia samoistnego zależne od matki to:

- choroby zakaźne, np. chlamydia, różyczka, grypa, wirus HIV, listerioza, gruźlica.

- cukrzyca,

- niewłaściwe funkcjonowanie tarczycy,

- choroby nerek,

- przewlekły stres, problemy psychiczne,

- wpływ bodźców zewnętrznych: nagłe ogrzanie organizmu, nagłe oziębienie, szok termiczny, duże zmiany ciśnienia, silne promieniowanie,

- picie alkoholu, palenie papierosów, stosowanie używek,

- niewydolność cieśniowo-szyjkowa,

- nadużycie leków,

- niewydolność ciałka żółtego w pierwszych sześciu tygodniach ciąży,

- endometrioza,

- niedobory progestrogenu,

- problemy hormonalne,

- niewłaściwa budowa łożyska,

- nieprawidłowa budowa macicy: macica częściowo przegrodzona, macica dwurożna, mięśniaki macicy, tyłozgięcie macicy, zrosty wewnątrz macicy.

Warto wiedzieć, że pierwsze trzy miesiące ciąży, to czas, w którym szczególnie należy dbać o swój organizm, co przyczynia się do prawidłowego rozwoju płodu. Okres organogenezy, który przechodzi płód, to proces, w którym rosną wszystkie narządy, a wpływ niekorzystnych czynników może trwale uszkodzić płód lub doprowadzić do poronienia.

Kobieta powinna unikać ciężkiej pracy, stresu, przeciążeń psychicznych oraz kontaktu z chemikaliami, polem magnetycznym czy promieniowaniem ultrafioletowym.

Poronienia samoistne – objawy

Do poronieni samoistnego dochodzi w okresie 24 – 37 tygodnia ciąży. Objawy poronienia samoistnego to regularne, miarowe skurcze macicy i odejście wód płodowych z rodnych dróg kobiety. To bardzo charakterystyczny objaw poronienia – dochodzi wówczas do pęknięcia pęcherza płodowego.

Kiedy zaobserwuje się w tym okresie ciąży następujące objawy, należy niezwłocznie zgłosić się do najbliższego szpitala! Może to uratować życie dziecka i wdrożyć właściwe leczenie w przypadku poronienia samoistnego. Szansa na utrzymanie zagrożonej ciąży zależy od wielu czynników, są to między innymi takie wytyczne jak zaawansowanie akcji skurczowej, rozwarcie ujścia wewnętrzne szyjki macicy, współistnienie stanu zapalnego i inne.

Poronienia samoistne – rodzaje poronień

Poronienia samoistne można podzielić na:

1.    Zakażone – powstają na skutek stanów zapalnych jaja płodowego oraz narządów płciowych kobiety.

2.    Nawykowe – to poronienia, które następują po sobie z każdą kolejną ciążą.

3.    Zatrzymane – to rodzaj poronienia, w którym jajko płodowe obumiera samoistnie, a płód ten nie zostaje wydalony do 8 tygodnia ciąży. Takie poronienie wymaga wyskrobania płodu za pomocą łyżeczkowania.

4.    Posocznicowe – poronienie związane z rozprzestrzenianiem się toksyn i bakterii w obrębie układu rozrodczego oraz krwionośnego.

5.    Zagrażające – poronienie zagrażające występuje w momencie oddzielenie jaja płodowego na niewielkim odcinku macicy. Poronienie to ma bardzo charakterystyczne objawy: manifestuje się podkrwawianiem i bolesnymi skurczami macicy oraz boleściami w rejonie brzucha i krzyża. Przy szybkiej interwencji lekarskiej objawy mijają. Jeśli metody leczenie są nieskutecznie, szanse na utrzymanie ciąży maleją.

6.    Nieodwracalne – przy poronieniu nieodwracalnym jajeczko płodowe odrywa się w macicy na dużym odcinku i towarzyszy temu skracanie się szyjki macicy a także rozwieranie jej wewnętrznego ujścia.

7.    Zupełne – to rodzaj poronienia, w przebiegu którego dochodzi do poronienia na bardzo wczesnym etapie ciąży; do dwunastego tygodnia. Jajeczko płodowe wydala się w całości, co nie wymaga łyżeczkowania.

8.    Niezupełne – poronienie niezupełne to takie, w którym płód nie został w całości wydalony i wymaga łyżeczkowania.

Poronienia samoistne – badania i szanse na kolejną ciążę

Przy podejrzeniu poronienia samoistnego zaleca się wizytę u lekarza specjalisty, który wykona następujące badania:

- badanie endykrynologiczne,

- badanie immunologiczne, badanie infekcji,

- badanie genetyczne,

- badanie USG, które rozpozna wady anatomiczne w budowie układu rozrodczego kobiety.

Wizyta lekarska zawsze poprzedzona jest wywiadem, który najczęściej dowodzi występowania chorób takich jak: choroba zakrzepowo-zatorowa, choroba wieńcowa, zakrzepica żylna, udary, zawały.

Badanie genetyczne powinno wykonać się jako pierwsze, ponieważ to właśnie przez wady genetyczne matki lub płodu często dochodzi do samoistnego poronienia.

Kobiety najczęściej badane są pod względem mutacji genów, które nierzadko powiązane są z trombofirią wrodzoną. Natomiast inne badanie genetyczne to badanie kariotypu matki i ojca oraz badanie samego materiału z poronienia.

Szanse na zajście w kolejną ciążę po poronieniu samoistnym są dość duże, ponieważ wynoszą aż 90%, ale oczywiście jest to zależne od przyczyny wcześniejszego poronienia. Aby ją ustalić, należy odbyć wizytę lekarską i specjalistyczne badanie, kiedy dojdzie do poronienia.