Zabija w 5 do 7 minut. To na to NAPRAWDĘ zmarł Franciszek

Przyczyną zgonu był udar

Papież Franciszek przed śmiercią długo chorował. 14 lutego trafił do Polikliniki Gemelli z powodu zapalenia oskrzeli, a następnie obustronnego zapalenia płuc, które wywiązały się na skutek przeziębienia. Po długotrwałym leczeniu i kilku kryzysach oddechowych, 23 marca został wypisany ze szpitala, a rekonwalescencję kontynuował w rezydencji Casa Santa Marta. 

Choć wykonywał niektóre ze swoich obowiązków, był już bardzo schorowany. Cierpiał, m.in., na cukrzycę typu 2. i nadciśnienie tętnicze. Oficjalna przyczyną jego zgonu był natomiast:

 „udar mózgu, śpiączka i nieodwracalna zapaść kardiologiczna”.

Przeczytaj też: To działo się kilka minut po śmierci papieża. Tak wygląda tradycyjny obrzęd

Grecka kawa długowieczności. Napój, który działa niczym boska ambrozja Czytaj dalej Tak trzeba przechowywać jedzenie po świętach. Będzie dobre jeszcze przez kilka dni Czytaj dalej

Czym jest udar mózgu?

Udar mózgu to nagłe zaburzenie krążenia krwi w mózgu, które prowadzi do niedotlenienia i obumierania komórek nerwowych. Wyróżniamy dwa główne typy udaru: niedokrwienny (spowodowany zatkaniem naczynia krwionośnego – ok. 80-90 proc. wszystkich przypadków udarów) oraz krwotoczny (pęknięcie naczynia i wylew krwi do mózgu). W przypadku papieża prawdopodobny był udar niedokrwienny, który często występuje u osób starszych z obciążeniami zdrowotnymi.

Do czynników ryzyka udaru należą m.in.: 

• podeszły wiek,
• nadciśnienie tętnicze, 
• cukrzyca, 
• wysoki poziom cholesterolu, 
• otyłość, 
• brak aktywności fizycznej, 
• przewlekły stres. 

W przypadku papieża Franciszka można by wymienić kilka z tych czynników. Jako 88-letni mężczyzna, po ciężkich infekcjach płucnych, w osłabieniu, mógł być szczególnie narażony na zaburzenia krążenia mózgowego. Wiemy, że chorował na cukrzycę i nadciśnienie, z pewnością też miał ograniczoną możliwość ruchu i tryb życia obarczony dużym stresem, mimo wsparcia najbliższego otoczenia.

Przeczytaj też: Ostrzega przed udarem kilka dni wcześniej, trwa tylko kilka minut

Udar mózgu – objawy

Udar może rozwijać się błyskawicznie – czasem wystarczy kilka minut, by doszło do trwałych uszkodzeń mózgu. Dlatego tak ważne jest rozpoznanie objawów i natychmiastowe działanie. Do najczęstszych sygnałów ostrzegawczych należą: 

• nagłe osłabienie jednej strony ciała (np. ręki lub nogi),
• opadnięcie kącika ust, 
• trudności w mówieniu lub rozumieniu mowy, 
• silny ból głowy, 
• zaburzenia widzenia,
• zawroty głowy i utrata równowagi.

Jeśli zauważymy takie objawy u bliskiej osoby, musimy natychmiast zadzwonić na pogotowie (numer 112) i poinformować dyspozytora o podejrzeniu udaru. Liczy się każda minuta – szybkie podanie leków (np. trombolitycznych) może uratować życie lub zapobiec trwałej niepełnosprawności. W najlepszym wypadku chory może wrócić do całkowitej sprawności, ale czas reakcji i stan ogólny pacjenta decydują o rokowaniach.

Przeczytaj też: Ten test oczu może uratować życie. To świadczy o udarze mózgu

Udar a śmierć

Udar mózgu to stan zagrażający życiu. Jeżeli udarem objęta jest duża część mózgu, to bardzo poważna sytuacja i wymaga jak najszybszej pomocy medycznej. W przypadku mniej rozległych udarów uznaje się, że w ciągu 4,5 godziny można uratować zdrowie człowieka. 

Każda minuta zwłoki zwiększa ryzyko trwałych uszkodzeń mózgu lub śmierci. Badania wskazują, że:

• w ciągu 3 tygodni od udaru umiera około 18,6 proc. pacjentów,
• śmiertelność w ciągu 28 dni wynosi 28,8 proc.

„W przypadku wystąpienia objawów udaru najważniejszy jest czas. Im szybciej chory trafi do szpitala i otrzyma profesjonalną pomoc, tym większe szanse na wyjście z choroby bez większych powikłań. Kluczowe są 4,5 godziny od wystąpienia pierwszych objawów udaru mózgu. Dlatego, jeśli zaobserwuje się objawy udaru u siebie lub drugiej osoby, należy bezzwłocznie wezwać pogotowie ratunkowe” – powiedziała prof. dr hab. n. med. Alina Kułakowska dla Pulsu Medycyny.

pulsmedycyny.pl, pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/1726457/