Emanera – zastosowanie, działanie i skutki uboczne.

Lek Emanera – zastosowanie i charakterystyka

W skład leku Emanera wchodzi przede wszystkim substancja czynna ezomeprazol w postaci dwuwodnej soli magnezowej. Lek sprzedawany jest w kapsułkach wypełnionych peletkami. Lek stosuje się dojelitowo, a w aptekach można go kupić w dwóch różnych wersjach – kapsułki po 20 i po 40 mg substancji czynnej.

Stosowanie leku Emanera najczęściej jest zalecane osobom dorosłym oraz dzieciom po ukończeniu 12. roku życia w sytuacjach, które wymieniamy niżej z podziałem na wiek pacjentów.

Wskazania do stosowania leku Emanera u dorosłych:

·        choroba refluksowa przełyku,

·        w leczeniu Helicobacter pylori skojarzonego z odpowiednim leczeniem antybakteryjnym,

·        u pacjentów, którzy długotrwałe stosują leczenie niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi w celu leczenia związanych z tym wrzodów żołądka, lub w profilaktyce wrzodów żołądka i dwunastnicy,

·        w leczeniu zespołu Zollingera-Ellisona.

Wskazania do stosowania leku Emanera u dzieci powyżej 12. roku życia:

·        choroba refluksowa przełyku,

·        w skojarzeniu z antybiotykami podawanymi w leczeniu choroby wrzodowej wywołanej przez Helicobacter pylori.

Lek Emanera – ostrzeżenia i środki ostrożności

Stosowanie leku Emanera powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarską oraz zgodnie z zaleceniami. Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z zaburzeniami różnego rodzaju, także niezwiązanymi z leczoną chorobą. Wśród grup wymagających szczególnej uwagi znajdują się przede wszystkim osoby z zaburzeniami pracy nerek i wątroby oraz pacjenci w podeszłym wieku, a także dzieci i młodzież.

Leku Emanera nie należy stosować, jeżeli u pacjenta występuje reakcja nadwrażliwości (alergia) na jakąkolwiek substancję zawartą w składzie preparatu. Leku nie należy podawać także, jeżeli pacjent jednocześnie stosuje leki zawierające nelfinawir.

Należy każdorazowo poinformować lekarza o dolegliwościach współistniejących z leczoną przy pomocy Emaneru chorobą, a także o lekach, które na bieżąco przyjmuje pacjent. Istnieje bardzo dużo nieprawidłowych interakcji pomiędzy lekiem Emanera a innymi lekami. Szczegółowych informacji jest zobowiązany dostarczyć pacjentowi lekarz. Poszczególne z nich znaleźć można także w ulotce dołączonej do opakowania leku.

Ze względu na ograniczoną ilość przeprowadzonych badań nie wiadomo, czy lek Emanera wpływa w jakikolwiek sposób na płód oraz na dziecko karmione piersią. W związku z tym decyzję o wdrożeniu farmaceutyku podejmuje lekarz.

Lek Emanera – stosowanie i działania niepożądane

Dawkowanie leku Emanera bardzo mocno zależy zarówno od wieku pacjenta, jak i jego wagi, stanu zdrowia oraz przede wszystkim choroby, która przy pomocy tego farmaceutyku poddawana jest leczeniu. Leczenie zwykle jest długotrwałe – od kilku do kilkunastu tygodni – i wymaga stałego nadzoru lekarza, często także optymalizowania dawki w procesie leczenia.

Kapsułki leku Emanera należy połykać w całości bez dzielenia, popijając wodą. Nie należy ich również żuć ani przetrzymywać długo w ustach. Jeżeli wystąpią trudności z połykaniem, w ostateczności można kapsułkę otworzyć i wsypać jej zawartość do niewielkiej ilości wody niegazowanej. Drobne kuleczki zawarte w kapsułce (tzw. peletki) nie powinny być kruszone w żaden sposób ani połykane przy pomocy innego płynu niż woda.

Wśród działań niepożądanych leku Emanera wymienia się poniższe:

·        leukopenia i trombocytopenia,

·        agranulocytoza i pancytopenia,

·        reakcje nadwrażliwości takie jak gorączka, obrzęk naczynioruchowy, wstrząs anafilaktyczny,

·        obrzęki obwodowe,

·        hiponatremia i hipomagnezemia,

·        bezsenność, pobudzenie,

·        splątanie i depresja,

·        agresja i omamy,

·        bóle i zawroty głowy,

·        zaburzenia smaku i widzenia,

·        skurcz oskrzeli,

·        zaburzenia pracy układu pokarmowego,

·        suchość w jamie ustnej, zapalenia, kandydoza,

·        mikroskopowe zapalenie okrężnicy,

·        zaburzenia pracy wątroby,

·        zaburzenia skóry i tkanki podskórnej (świąd, wysypka, łysienie, nadwrażliwość na światło),

·        bóle mięśni i stawów,

·        zwiększenie ryzyka złamań,

·        ginekomastia,

·        złe samopoczucie,

·        nasilone pocenie się.

W przypadku wystąpienia któregoś z wymienionych objawów należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza.