Wyszukaj w serwisie
choroby profilaktyka problemy cywilizacyjne zdrowie psychiczne żywienie zdaniem lekarza uroda i pielęgnacja dziecko
Pacjenci.pl > Zdrowie > Endiex – zastosowanie, działanie i skutki uboczne.
Paulina Piziorska
Paulina Piziorska 19.03.2022 01:25

Endiex – zastosowanie, działanie i skutki uboczne.

Endiex – zastosowanie, działanie i skutki uboczne.
https://pixabay.com/pl/photos/b%C3%B3l-brzucha-b%C3%B3l-%C5%9Blepa-kiszka-2821941/

Stosowanie leku Endiex zaleca się przede wszystkim w przebiegu ostrych biegunek bakteryjnych. Zwalcza on większość mikroorganizmów patogennych, będących bezpośrednią przyczyną stanów zapalnych jelit. Lek Endiex, jak każdy inny lek, może jednak wywołać szereg działań niepożądanych oraz być potencjalnie niebezpieczny dla zdrowia, jeżeli używany jest nieprawidłowo. W niniejszym artykule przygotowaliśmy dla ciebie garść informacji dotyczących stosowania leku Endiex. Dowiesz się także, jakich działań niepożądanych tego farmaceutyku możesz oczekiwać, nawet jeśli stosujesz go prawidłowo oraz w których przypadkach powinieneś się martwić, a kiedy możesz po prostu poczekać z wizytą u lekarza. Zapraszamy do czytania!

Lek Endiex – zastosowanie i charakterystyka

Substancją czynną leku Endiex jest nifuroksazyd, który, bez negatywnego wpływu na naturalną florę bakteryjną jelit, przeciwdziała rozwijaniu się patogennych organizmów oraz neutralizuje te już występujące w przewodzie pokarmowym. Lek ten działa jedynie miejscowo i nie jest wchłaniany do krwi.

Endiex wykorzystywany jest przede wszystkim jako środek leczniczy w ostrym przebiegu biegunki o podłożu bakteryjnym, bez objawów zakażenia ogólnoustrojowego. Najczęściej są to biegunki podróżnych, pokarmowe oraz wynikające z zapalenia żołądka i jelit. Endiex jest przeznaczony do stosowania dla osób dorosłych oraz dzieci powyżej 6. roku życia.

Lek Endiex – ostrzeżenia i środki ostrożności

Stosowanie leku Endiex nie zawsze jest możliwe. Zabrania się podawania tego farmaceutyku, gdy:

·        pacjent wykazuje lub wykazywał we wcześniejszych farmakoterapiach uczulenie na jakąkolwiek substancję, będącą składnikiem leku Endiex,

·        pacjent ma niedobory dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej (ryzyko wystąpienia niedokrwistości hemolitycznej),

·        pacjent nie ukończył 6 lat.

Podczas stosowania leku Endiex należy zachować szczególną ostrożność. Gdy tylko wystąpią objawy niepożądane takie jak krew lub śluz w kale, gorączka powyżej 38oC lub biegunka utrzymuje się dłużej niż 3 dni po zażyciu pierwszej dawki leku, należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza. W przypadku wystąpienia alergii na Endiex, należy natychmiast odstawić lek.

Podczas kuracji należy również bezwzględnie przyjmować jak największą ilość płynów. W przebiegu biegunki każdemu pacjentowi grozi odwodnienie organizmu. Przed podjęciem leczenia należy natomiast poinformować lekarza lub farmaceutę o wszelkich przyjmowanych przez pacjenta na bieżąco lekach oraz o ewentualnej ciąży czy karmieniu piersią. Lek Endiex może między innymi wywoływać różnego rodzaju interakcje z innymi lekami. Ważne jest zatem, aby lekarz był tego świadom i ewentualnie optymalizował dawkę leku lub zalecił inny specyfik.

Lek Endiex – stosowanie i działania niepożądane

Stosowanie leku Endiex powinno odbywać się pod nadzorem lekarza. Jeżeli nie ma takiej możliwości, należy stosować się do zaleceń zawartych w ulotce leku lub do wskazówek farmaceuty, który sprzedawał nam lek. Zwyczajowo zalecaną dawką leku Endiex jest 1 kapsułka 4 razy na dobę. U dzieci dawka maleje zwykle o jedną kapsułkę lub dwie.

Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi leku Endiex są reakcje nadwrażliwości (reakcje alergiczne), objawiające się zwykle poprzez wysypkę skórną, pokrzywkę, obrzęk naczynioruchowy. W ekstremalnych przypadkach może nawet dojść do wstrząsu anafilaktycznego. W niektórych przypadkach istnieje również ryzyko wystąpienia niedokrwistości hemolitycznej.

Lek Endiex jest zazwyczaj dobrze tolerowany, jeżeli jednak w trakcie kuracji wystąpią jakiekolwiek działania niepożądane, wskazana jest natychmiastowa wizyta u lekarza. Zwłaszcza w celu uniknięcia erytrodermii skórnej (czyli objęcia przez alergię skórną więcej niż 90% powierzchni ciała) oraz ewentualnych konsekwencji wstrząsu anafilaktycznego – ten może prowadzić nawet do śmierci pacjenta.

Tagi: