Szyja Nerona to pierwszy objaw. Bez szpitala się nie obędzie
Szyja Nerona to pierwszy objaw poważnej choroby – błonicy. To choroba zakaźna, którą uważaliśmy za zapomnianą – a jednak niesłusznie. Wciąż słyszymy o kolejnych przypadkach zakażeń. Wyjaśniamy, jak wygląda szyja Nerona i jakie powinniśmy podjąć kroki, jeśli występuje u nas lub osób najbliższych.
Błonica powraca. Choroba sprzed lat znów atakuje
Błonica to groźna choroba zakaźna, która dawniej była bardzo dużym zagrożeniem epidemicznym. Liczne szczepienia pomogły w znacznym zmniejszeniu liczby zachorowań. Do zarażenia dochodzi drogą kropelkową oraz przez bezpośredni kontakt z osobą chorą, ozdrowieńcem lub nosicielem. Bakteria wnika w organizm poprzez nos lub jamę ustną, a następnie zajmuje błony śluzowe górnych dróg oddechowych. Niewykluczone jest też zajęcie spojówek, ucha środkowego, błon śluzowych narządów płciowych lub zranionej skóry. Bakteria wytwarza toksynę, która może uszkadzać narządy wewnętrzne - nerki, nadnercza, serce, wątrobę, a także ośrodkowy układ nerwowy. Przeczytaj: Wróciła kolejna zapomniana choroba. Nie było jej w Polsce od prawie 30 lat
Dzięki szczepieniom liczba przypadków została znacząco zmniejszona, ale nadal istnieje ryzyko zachorowania, zwłaszcza w krajach o niskim poziomie wyszczepienia. Warto pamiętać, że wczesne wykrycie i jak najszybciej podjęte leczenie są kluczowe dla ograniczenia powikłań i zmniejszenia ryzyka zgonu. Aby najlepiej ochronić się przed błonicą, konieczne są szczepienia.
Jakie są objawy błonicy? Szyja Nerona to pierwszy z nich
Jednym z charakterystycznych objawów błonicy jest powiększenie węzłów chłonnych na szyi. Pojawia się wówczas opuchlizna, która nazywana jest szyją Nerona. Niektórzy nazywają ją też szyją cesarza lub prokonsula. Przeczytaj: Kolejny pacjent z podejrzeniem błonicy w Polsce
Do innych objawów błonicy zaliczamy:
- ból gardła,
- wysoka gorączka,
- wysokie tętno,
- dysfunkcja krtani;
- biały nalot na migdałach;
- zaburzenia pracy serca;
- brzydki zapach z ust;
- zmiany w jamie nosowo-gardłowej;
- bladość;
- niskie ciśnienie krwi.
Leczenie błonicy – jak wygląda?
Diagnozowanie błonicy zaczyna się zwykle od wymazu z gardła oraz próby wykrycia obecności maczugowców błonicy w miejscach zmienionych chorobowo. Pacjent, który jest podejrzewany o to, że ma błonicę, powinien zostać odizolowany od innych, by nie zarazić nikogo więcej. Izolacja może zakończyć się, gdy w próbkach pobranych z nosa i gardła w ciągu sześciu dni, nie zostanie potwierdzona obecność bakterii.
Leczenie polega na antybiotykoterapii - przyjmowaniu penicyliny, która niszczy bakterie rozprzestrzeniające się w gardle oraz na skórze. Pacjenci przyjmują też antytoksyny, aby zapobiec procesowi demielinizacji, który powoduje zaburzenia funkcjonowania układu nerwowego.
Powikłania po błonicy mogą być groźne. Ważna jest więc profilaktyka
Błonica może wiązać się z poważnymi powikłaniami - zwłaszcza u osób dorosłych. Najczęściej dotyczą one serca, powodując zapalenie mięśnia sercowego i niewydolność krążeniową. W skrajnych przypadkach toksyna błonicza może uszkadzać nerwy, co prowadzi do paraliżu mięśni oddechowych i kończyn. Najskuteczniejszą metodą zapobiegania zachorowaniom jest szczepionka.
Źródła:
mp.pl
immunize.org
poradnikzdrowie.pl
