Badanie błędnika – na czym polega, wskazanie i przygotowanie do badania

Badanie błędnika – wskazania do badania

Badanie błędnika powinny wykonać osoby do tego kwalifikowane, ponieważ nie jest to badanie obligatoryjne. Wskazania do badania błędnika to przede wszystkim:

- zawroty głowy,

- problemy z koncentracją, bóle głowy, uczucie mgły mózgowej,

- zaburzenia równowagi,

- oczopląs,

- niedosłuch,

- choroba Ménière'a: czyli nagłe i gwałtowne zawroty głowy, które powodują nudności oraz wymioty z towarzyszącymi szumami usznymi i postępującą utratą słuchu.

Wskazaniem do badanie są także wszelkiego typu poważne urazy głowy, np. podczas wypadku samochodowego, przez uderzenie ciężkim przedmiotem, upadek. Lekarza wykonującego badanie należy także poinformować o przebytych chorobach związanych z narządem słuchu, np. zapaleniem błędnika lub ucha środkowego.

Badanie błędnika – jak przygotować się do badania

Jak do większości badań, do badania błędnika należy się odpowiednio przygotować, aby dało miarodajne i realistyczne wyniki. Przed badaniem błędnika, czyli elektronystagmografią, należy wykonać badanie neurologiczne, audiometryczne i otolaryngologiczne. Co więcej osoba badana powinna minimum cztery dni przed badaniem błędnika zrezygnować z leków, które stosowała na zawroty i bóle głowy. Zaś chory, który posiłkował się lekami uspokajającymi lub nasennymi nie powinien ich przyjmować minimum przed trzy doby od badania. Natomiast w dniu właściwego badania błędnika, pacjent powinien być na czczo. Dlaczego? Ze względu na charakter choroby i dolegliwości, jakimi się objawia, niespożywanie posiłku zmniejsza szanse na nudności i wymioty w trakcie badania. Jeśli jednak niespożycie żadnego posiłku w dniu badania będzie bardzo trudne i spowoduje mocne obniżenie ciśnienia i zawroty głowy, chory może zjeść lekki posiłek, ale na co najmniej sześć godzin przed badaniem elektronystagmograficznym.

Badanie błędnika – jak przebiega badanie

Na czym polega badanie błędnika? Badanie polega na 30 sekundowym podrażnianiu układu równowagi przez dawanie pacjentowi różnych bodźców. Po tym etapie przez 30 sekund pacjent odpoczywa. Następnie przez kolejne 30 sekund rejestrowane są odpowiedzi ze strony błędnika. Dzieje się to dzięki elektrodom umocowanym do twarzy. Jeśli chory cierpi na zaburzenia błędnika, jakie objawy pojawiają się u niego? Przede wszystkim odpowiedzią jest oczopląs, który charakteryzuje się ruchami gałek ocznym w dół, w górę lub koliście. Dzieje się to przez pobudzenie komórek receptorowych narządu przedsionkowego. Lekarz ocenia dwa rodzaje oczopląsu:

1.    Oczopląs samoistny,

2.    Oczopląs wywołany: indukowany kinetycznie w fotelu wahadłowym, wywołany bodźcem kalorycznym, położeniowy, optokinetyczny.

Podczas badania błędnika wykonuje się także takie badania jak próba położeniowa, która polega na ocenie zawrotów głowy przy różnym jej ułożeniu. Lekarz robi także badanie, w tracie którego ocenia oczy chorego, który śledzi poruszający się cel. W diagnostyka błędnika ważnym badaniem jest również kalibracja – ocena szybkich ruchów gałek ocznych.

Powikłaniem po badaniu mogą być nudności i wymioty. Chory może także odczuwać krótkie zawroty głowy. Nie należy się tym przejmować, ponieważ jest to naturalna odpowiedź ze strony układu nerwowego. Oczopląs dość mocno wpływa na stan błędnika, więc normalnym powikłaniem po jego wywołaniu mogą być powyższe skutki.