Wyszukaj w serwisie
#PrawoiZdrowie choroby profilaktyka problemy cywilizacyjne żywienie zdaniem lekarza uroda i pielęgnacja dziecko
Pacjenci.pl > Żywienie > Który ryż jest najzdrowszy do gołąbków? Nie ten, który kupujemy najczęściej
Piotr Cieciuch
Piotr Cieciuch 05.02.2024 19:09

Który ryż jest najzdrowszy do gołąbków? Nie ten, który kupujemy najczęściej

gołąbki
canva.com

Zawiera węglowodany, witaminy i minerały. Co więcej, może mieć trochę białka i zdrowego tłuszczu. Ryż to świetny dodatek zarówno do obiadu, jak i deseru. Jednak czym różnią się od siebie poszczególne odmiany?  Okazuje się, że odmiana ryżu, która najczęściej gości w naszych domach, to ta, która ma nam najmniej do zaoferowania. Sprawdź, który ryż jest najzdrowszy - uwaga! To nie jest ryż brązowy. 

Biały ryż – najpopularniejszy i najmniej zdrowy

Krótko mówiąc – z dietetycznego punktu widzenia to najmniej wartościowy rodzaj ryżu. Pozbawiony jest łuski, bogatej w mikroskładniki i zarodka. Biały ryż może nam przede wszystkim zaoferować skrobię – co nie przemawia na jego korzyść. Zawiera niewielką ilość błonnika, witamin z grupy B i związków mineralnych. Jednak w procesie oczyszczania traci aż 67% witaminy B3, 80% witaminy B1, 90% pirodoksyny i dużą ilość manganu, fosforu, żelaza i większość błonnika.

Nadmierne spożywanie ryżu może przyczynić się do rozwoju choroby beri-beri, spowodowanej niedoborem tiaminy (witaminy B1) – niedobór witaminy B1 powoduje zaburzenie prawidłowego metabolizmu węglowodanów.

Biały ryż to typowy „zapychacz”. Jednak i on ma swoje zalety – ze względu na właściwości zapierające może być przydatny w leczeniu biegunek.

 

Najzdrowsza dieta wytypowana. Czy to może jeszcze dziwić? Dieta idealna dla kobiet. Może uchronić przed ciężką chorobą

Ryż brązowy – warto włączyć go do diety

Jedyne czego nie zawiera brązowy ryż to niejadalne plewy – w odróżnieniu od ryżu białego obecne są w nim już cenne mikroskładniki. Ma bardziej wyrazisty smak, który zawdzięcza zawartym w łusce i zarodku mikroskładnikom odżywczym. W porównaniu z ryżem białym ma ok 3,5 raza więcej błonnika – dzięki temu ułatwia redukcję wagi i może zapobiegać dolegliwościom wątroby. Ma też 2 razy więcej witaminy E i wapnia, 3 razy więcej potasu i aż 8,5 razy więcej magnezu, którego potrzebujemy wszyscy.

Ryż brązowy to o wiele lepszy wybór niż ryż biały. W zarodku ziarenka i warstwie zewnętrznej znajdują się składniki niezbędne, by przyswoić i strawić to, co oferuje wnętrze ziarna.

Ryż czerwony – lepszy niż ryż brązowy

Ryż czerwony, tak jak ryż brązowy, jest ryżem pełnoziarnistym. Swój czerwony kolor zawdzięcza związkom obecnym w osłonce, zaliczającym się do flawonoidów – są to antocyjany, czerwono-fioletowe barwniki roślinne o działaniu ochronnym, antyzapalnym i antyrodnikowym. Antocyjany mają silne właściwości antyoksydacyjne, korzystnie wpływają na układ krążenia, działają przeciwzapalnie i korzystnie wpływają na funkcjonowanie układu nerwowego.

Ryż czerwony zawiera podobną zawartość błonnika, witamin i minerałów co ryż brązowy. Jednak ze względu na większą zawartość antocyjanów jest pod względem zdrowotnym bardziej wartościowy niż odmiana brązowa. 

Ryż czarny – król wśród ryżów

Ryż czarny to także ryż pełnoziarnisty. Dawniej dostępny był wyłącznie dla elity społecznej – w Chinach spożywali go władcy i szlachta. Obecnie czarny ryż nie jest ekskluzywnym produktem, lecz zainteresowanie nim wśród Polaków jest raczej niewielkie. Jest to błąd – czarny ryż to superfood, który ma najwięcej mikroskładników. Ma większą zdolność antyoksydacyjną i działanie zapalne niż ryże biały, brązowy i czerwony. 

Ten król wśród ryżów zawiera o wiele więcej białek, witamin i składników mineralnych w porównaniu do popularnego białego ryżu. W czarnej odmianie obecne są aminokwasy egzogenne np. lizyna i tryptofan. Ma też wiele witamin np. B1, B2, kwas foliowy i składniki mineralne m.in. żelazo, cynk, wapń, fosfor i selen. I ma też 6-krotnie więcej antyoksydantów niż ryż brązowy!

Spożycie czarnego ryżu może zmniejszyć odkładanie się blaszki miażdżycowej w tętnicach – jej nadmiar może spowodować niedrożność i zmniejszenie elastyczności ścian. Następstwem będzie wzrost ciśnienia krwi i przyspieszony rytm serca – a to czynniki ryzyka udaru i zawału serca.

źródła: dietetycy.org,