Tak wyglądają pierwsze objawy zatrucia muchomorem sromotnikowym. Zaczyna się niewinnie
Muchomor sromotnikowy (Amanita phalloides), znany też jako muchomor zielonawy to silnie trujący grzyb blaszkowy, który rośnie pospolicie w Europie, również w Polsce. Zatrucie muchomorem sromotnikowym stanowi duże niebezpieczeństwo dla zdrowia i życia. Z jakimi grzybami jest najczęściej mylony? Jakie są objawy zatrucia sromotnikiem? Wyjaśniamy poniżej.
Jak rozpoznać sromotnika?
Muchomor sromotnikowy jest najsilniej trującym grzybem w Polsce. Występuje głównie w lasach liściastych i mieszanych w okresie od czerwca to listopada. Najczęściej rośnie pojedynczo, rzadziej w grupach.
Podczas grzybobrania nie należy kierować się przekonaniem, że trujące grzyby mają gorzki smak, nieprzyjemą woń czy powodują pieczenie języka. To zgubne założenie może kosztować nas zdrowie, a nawet życie. Jeśli nie jesteśmy pewni gatunku danego grzyba, powinniśmy zrezygnować z jego spożycia!
Młode owocniki muchomora sromotnikowego wyglądem przypominają pieczarki. Starsze grzyby bywają mylone m.in. z gołąbkiem zielonawym, gąską zielonką i kanią.
Objawy zatrucia muchomorem sromotnikowym
Jeden sromotnik średniej wielkości może spowodować śmierć kilku osób dorosłych, ale jest szczególnie niebezpieczny dla dzieci. Zatrucie muchomorem sromotnikowym bardzo często kończy się zgonem. Ten niebezpieczny grzyb zawiera silne toksyny, które uszkadzają m.in. komórki wątroby i nerek, a także prowadzą do zaburzeń krążenia.
Należy mieć świadomość, że toksyczne substancje znajdujące się w sromotniku są odporne na działanie wysokiej temperatury! Kulinarna obróbka termiczna, suczenie czy marynowanie nie jest w stanie zneutralizować obecnych w tym grzybie toksyn.
Pierwsze objawy zatrucia sromotnikiem pojawiają się średnio po kilkunastu godzinach od momentu jego spożycia. Może się jednak zdarzyć, że wystąpią dopiero po kilku dniach. Wszystko zależy od dawki krążących w organizmie toksyn. Jeśli podejrzewamy zatrucie grzybami, powinniśmy niezwłocznie zgłosić się do lekarza!
Cechą charakterystyczną przebiegu zatrucia sromotnikiem jest ustąpienie po kilkunastu godzinach objawów ze strony układu pokarmowego. Stan chorego ulega znacznej poprawie, przez co może zrezygnować z pomocy medycznej. Niestety ta sytuacja jest bardzo złudna i myląca, ponieważ toksyny w dalszym ciągu uszkadzają narządy miąższowe, prowadząc m.in. do niewydolności wątroby i nerek.
Pierwsze objawy zatrucia sromotnikiem:
- silne bóle brzucha,
- wymioty,
- biegunka,
- bóle i zawroty głowy.
Inne objawy zatrucia sromotnikiem to między innymi:
- zaburzenia krążenia,
- zaburzenia oddychania,
- krwawienia z przewodu pokarmowego,
- zaburzenia świadomości.
Stopień nasilenia objawów zatrucia zależy od dawki toksyn, które dostały się do organizmu.
Jak rozpoznać muchomora sromotnikowego?
Charakterystyka muchomora sromotnikowego:
- Kapelusz ma średnicę od 5 do 15 cm.
- Kształt kapelusza w zależności od dojrzałości grzyba, może być półkulisty, wypukły lub rozpostarty.
- Kolor kapelusza może mieć barwę zielonkawobiałą, oliwkowobrązową lub żółtawozielonawą. Kapelusz jest trochę ciemniejszy na środku i ma gładką powierzchnię z jaśniejszym brzegiem, na którym z czasem pojawiają się prążki.
- Pod kapeluszem znajdują się gęste, wybrzuszone blaszki w kolorze białym, kremowozielonkawym lub żółtozielonkawym (Blaszki młodych owocników mają blaszki zakryte białawą osłoną).
- Trzon jest cylindryczny, zwężający się ku szczytowi, z bulwiastą podstawą i zwisającym pierścieniem, o wysokości około 8-12 cm. Cechy charakterystyczne muchomora sromotnikowego to: pochwa – biała, otwarta, porozrywana oraz kołnierz – zwisający, skórzasty i przyrośnięty do trzonu pierścień.
- Zapach może być mdły, słodki, miodowy, u starszych grzybów nieprzyjemny.
