Jak wyglądają pierwsze objawy Legionelli? Niestety, bardzo łatwo je zignorować
Legionelloza, czyli choroba legionistów, jest to ciężka choroba zakaźna dróg oddechowych. Wywołuje ją Gram-ujemna bakteria Legionella pneumophila, która zalegnąć może się, chociażby w zaniedbanej klimatyzacji. Gdy przedostanie się dróg płuc, stanowi zagrożenie życie i może spowodować rozwój ostrego zapalenia płuc. Wczesne rozpoczęcie leczenia jest kluczowe. Jednak by je rozpocząć, sam chory musi nierzadko znać objawy choroby. Jak więc ją rozpoznać? Tłumaczymy.
Choroba legionistów może przypominać sezonową infekcję
Legionelloza jest to choroba układu oddechowego. Wywołuje ją bakteria Legionella pneumophila, występująca na całym świecie, która bytuje w wodzie i mokrej glebie. Bakteria wykrywana jest zarówno w instalacjach wodno-kanalizacyjnych hoteli, szpitali, zbiornikach magazynujących wodę, jak i w strumieniach i stawach.
Jest to ciężkie zapalenie płuc, trwające zazwyczaj wiele tygodni. Często współtowarzyszą mu powikłania narządowe. Objawy pojawiają się w ciągu 2-10 dni od zainfekowania, lecz w niektórych przypadkach pojawiają się nawet po 3 tygodniach. Charakterystycznymi symptomami są:
- bóle głowy,
- bóle stawów,
- niekiedy duszność,
- ból w klatce piersiowej.
Chory ma przy tym wysoką gorączkę i dreszcze. Występuje też kaszel, początkowo suchy, który z czasem staje się wilgotny i w niektórych przypadkach pojawia się w nim krew.
Objawami współtowarzyszącymi mogą być:
- nudności,
- biegunka,
- ból brzucha,
- wymioty.
Rozwój choroby bywa szybki. U chorego może pojawić się ostra niewydolność oddechowa. Co więcej, pojawiają się niekiedy też dolegliwości ze strony serca, trzustki i nerek.
Rozpoznanie choroby bez badań laboratoryjnych jest niemożliwe
Objawy zakażenia bakterią Legionellą z pozoru przypominają te, które powodują inne wirusy. By mieć pewność, że mamy do czynienia z legionellozą, konieczne jest wykonanie badań laboratoryjnych – same objawy kliniczne są niewystarczające, by rozpoznać chorobę.
Materiałem badawczym są mocz, krew lub plwocina – wybór jednego z nich jest zależny od sposobu badania, a tych jest kilka. Można zauważyć, że często stosowana jest metoda wykrywania antygenów Legionelli w moczu – umożliwia szybkie otrzymanie wyniku, a przy tym jest dość dokładna.
W procesie diagnostycznym istotną rolę odgrywa też skala punktowa, która opracowuje się na podstawie objawów klinicznych. Niemniej pomocne są badania laboratoryjne, umożliwiające ocenę stanu zapalnego i ustalenie wydolności organów.
Legionelloza jest wyleczalna!
Można zostać całkowicie wyleczonym i nie mieć żadnych powikłań. Jednak konieczne jest wczesne rozpoczęcie leczenia i zastosowania odpowiednich metod. Chorzy odczuwają poprawę zazwyczaj po 3-5 dniach, lecz sam proces leczenia może trwać kilka tygodni.
Choroba legionistów stanowi szczególne zagrożenia dla seniorów i osób mających liczne choroby współistniejące. Jest też niebezpieczna dla osób hospitalizowanych, mających niewydolność oddechową – osoby te często narażone są na inne powikłania. W tego rodzaju przypadkach rekonwalescencja trwa znacznie dłużej, nawet kilka miesięcy.
Po zakończeniu leczenia pacjenci często powinni nadal pozostawać pod kontrolą lekarską, aż objawy ustąpią całkowicie.
