Moda na piwo 0% może szkodzić. Psycholog ostrzega osoby w terapii
W ostatnich latach rośnie popularność stylu życia bez alkoholu. W ślad za tym na rynku pojawia się coraz więcej zamienników – win i piw bezalkoholowych – które mają umożliwić uczestnictwo w życiu towarzyskim bez sięgania po procenty. Choć dla osób, które nigdy nie były uzależnione, mogą one stanowić neutralną alternatywę, dla pacjentów w trakcie terapii uzależnień są obszarem wysokiego ryzyka.
Adam Kłodecki, specjalista terapii uzależnień, ostrzega, że sięganie po piwo bezalkoholowe przez osoby uzależnione może znacząco zwiększać ryzyko nawrotu do picia.
Materiał powstał na podstawie wywiadu przeprowadzonego przez Martę Sadkowską (Pacjenci.pl) z Adamem Kłodeckim.
- Moda na życie bez alkoholu zwiększa dostępność napojów bezalkoholowych imitujących alkohol
- Dla osób uzależnionych będących w terapii piwo bezalkoholowe stanowi realne zagrożenie nawrotu
- Pacjenci często sięgają po takie napoje, by zachować pozory „normalności” i uniknąć presji otoczenia
Napoje bezalkoholowe jako imitacja "normalności"?
W wielu środowiskach społecznych picie alkoholu wciąż pozostaje normą. Coraz częściej jednak – wraz z modą na zdrowy styl życia – podczas spotkań towarzyskich pojawiają się napoje, które wyglądem i smakiem przypominają alkohol, ale nie zawierają procentów. Dla osób dążących do utrzymania abstynencji bywają one postrzegane jako kompromis: sposób na obecność w grupie bez konieczności tłumaczenia się ze swojej decyzji.
Adam Kłodecki przywołuje przykład pacjenta, który podczas ważnej imprezy firmowej zdecydował się na piwo bezalkoholowe, aby uniknąć pytań i namów do picia.
– To gest mający pokazać otoczeniu „normalność” – wyjaśnia terapeuta.
Jednocześnie podkreśla, że dla osób w terapii uzależnień takie zachowanie jest obarczone bardzo dużym ryzykiem.
Ryzyko nawrotu i „pamięć” uzależnienia
Z doświadczeń klinicznych wynika, że sięganie po napoje bezalkoholowe imitujące smak, zapach i rytuał picia alkoholu może uruchamiać mechanizmy uzależnienia.
– Dotyczy to przede wszystkim osób, które mają za sobą problem alkoholowy – zaznacza w rozmowie z Pacjentami psycholog Adam Kłodecki.
Kontakt z dobrze znanym smakiem i kontekstem picia może wywołać tzw. głód alkoholowy i obniżyć psychologiczną barierę przed sięgnięciem po „prawdziwy” alkohol. Nawet w środowiskach, w których oficjalnie serwuje się wyłącznie bezalkoholowe zamienniki, osoby po leczeniu często stają się wyjątkowo wyczulone na sygnały świadczące o uzależnieniu – zarówno u siebie, jak i u innych.
Nie pić, gdy wszyscy piją
Utrzymanie abstynencji, szczególnie w pierwszych miesiącach, bywa niezwykle trudne. Osoby uzależnione często doświadczają poczucia osamotnienia i wykluczenia z dotychczasowego środowiska. Kiedy zaczynają dostrzegać, że niemal wszyscy znajomi piją, pojawia się przekonanie, że „nie ma z kim się spotykać”.
To właśnie wtedy – jak podkreśla Adam Kłodecki – pokusa sięgania po pozornie bezpieczne substytuty, takie jak piwo bezalkoholowe, może być szczególnie silna. Dlatego w procesie zdrowienia kluczowe jest nie tylko unikanie potencjalnych wyzwalaczy nawrotu, ale także budowanie nowego, trzeźwego środowiska i uczenie się radzenia sobie z nudą, znużeniem oraz poczuciem izolacji.
Źródło: Pacjenci
