Tak się zaczyna stwardnienie rozsiane. Najwcześniejsze objawy
Stwardnienie rozsiane (SM) to choroba neurologiczna, która może rozwijać się powoli i podstępnie. Choć na początku objawy bywają niespecyficzne, warto je znać i szybko skonsultować z lekarzem – wczesne rozpoznanie zwiększa szansę na skuteczne leczenie i lepsze rokowania.
- Stwardnienie rozsiane często zaczyna się od subtelnych objawów, takich jak drętwienie, zaburzenia widzenia czy osłabienie kończyn
- Objawy mogą ustępować samoistnie, co utrudnia szybkie rozpoznanie choroby
- Krótki odstęp między pierwszymi rzutami to sygnał ostrzegawczy i może oznaczać cięższy przebieg
- Wczesna diagnoza i leczenie znacząco poprawiają rokowanie i jakość życia pacjenta.
Pierwsze sygnały mogą być mylące
Stwardnienie rozsiane często zaczyna się niewinnie. U jednej osoby będzie to przejściowe mrowienie kończyn, u innej – chwilowe zaburzenia widzenia. Objawy pojawiają się nagle, ale równie szybko mogą ustąpić, co sprawia, że wielu chorych ignoruje je lub tłumaczy stresem, zmęczeniem czy przemęczeniem wzroku.
Najczęstsze pierwsze objawy to:
• zaburzenia czucia: mrowienie, drętwienie, uczucie „prądu” przy pochylaniu głowy (objaw Lhermitte’a)
• zapalenie nerwu wzrokowego: nagłe pogorszenie ostrości widzenia, ból przy ruchach gałki ocznej
• niedowład lub osłabienie jednej kończyny
• zaburzenia równowagi, zawroty głowy
• podwójne widzenie lub trudności z poruszaniem oczami
Objawy ustępują, ale choroba trwa
To, co czyni SM trudnym do rozpoznania, to tzw. rzutowy charakter – objawy pojawiają się, trwają dni lub tygodnie, a potem ustępują. Po kilku miesiącach lub latach mogą pojawić się kolejne, różniące się od poprzednich. Między tymi epizodami chory może czuć się zupełnie zdrowy.
Niektóre osoby mają tylko jeden rzut przez wiele lat, inne doświadczają nawrotów częściej. Badania pokazują, że krótszy odstęp między pierwszym a drugim rzutem może świadczyć o bardziej agresywnym przebiegu choroby. Przeczytaj też: Ból nóg przy stwardnieniu rozsianym – jeden z pierwszych objawów SM
Nie bagatelizuj niepokojących objawów – liczy się czas
Wczesna diagnostyka stwardnienia rozsianego jest kluczowa. Im szybciej zostanie rozpoznane, tym szybciej można wdrożyć leczenie, które spowolni rozwój choroby i poprawi jakość życia. SM najczęściej diagnozuje się u osób w wieku 20–40 lat, częściej u kobiet.
Jeśli doświadczasz powracających lub niepokojących objawów neurologicznych – nawet jeśli mijają – nie czekaj. Skonsultuj się z lekarzem pierwszego kontaktu, który skieruje cię do neurologa. Badanie neurologiczne, rezonans magnetyczny mózgu i rdzenia kręgowego oraz ocena płynu mózgowo-rdzeniowego mogą pomóc w postawieniu diagnozy.
Stwardnienie rozsiane nie musi oznaczać niepełnosprawności. Dzięki nowoczesnym terapiom i wczesnemu leczeniu wielu pacjentów prowadzi aktywne, pełne życie. Kluczem jest szybka reakcja na pierwsze sygnały wysyłane przez organizm. Przeczytaj: Znana aktorka cierpi na stwardnienie rozsiane. Mówi o 2 pierwszych objawach
Źródło:
POKRYSZKO, A. M., DRAGAN, E. G., & BILIŃSKA, M. (2004). Wczesne czynniki prognostyczne w stwardnieniu rozsianym. Clin Exp Med, 13(3), 463-469.
