Drżenie rąk to nie tylko objaw choroby alkoholowej. Co jeszcze może oznaczać?
Drżenie dłoni, warg czy twarzy bywa uporczywe, choć występuje bez żadnej konkretnej przyczyny. Nazywane Chorobą Minora schorzenie jest najczęściej występującym zaburzeniem dotyczącym układu pozapiramidowego, czyli części układu nerwowego odpowiedzialnego za czynność ruchową.
Aby wykluczyć wiele niebezpiecznych chorób, potrzebna jest bardzo dokładna diagnostyka. Drżenie samoistne jest często spotykaną dolegliwością. Czym dokładnie jest i jak sobie z nim poradzić?
Drżenie samoistne: Czym jest?
W przypadku drżenia samoistnego mówimy, gdy mamy do czynienia z mimowolnym drżeniem głowy oraz rąk. To schorzenie może rozwinąć się u osoby w każdym wieku, choć najczęściej pojawia się w 2. oraz 6. dekadzie życia. Schorzenie nazywane jest chorobą Minora.
Naukowcy wielokrotnie próbowali znaleźć przyczyny tego schorzenia, lecz do tej pory nie udało się im go zlokalizować. Mówi się, że drżenie samoistne występuje najczęściej rodzinnie lub bez związku z genetyką. Drżenie samoistne wymieniane jest jako samodzielna jednostka chorobowa, ale też objaw wielu innych schorzeń, m.in. choroby Parkinsona.
Jak objawia się drżenie samoistne?
Drżenie samoistne dotyczy nawet 4 proc. ogólnej populacji. Jeśli chodzi o objawy, takim podstawowym jest drżenie obu rąk, co stanowi ok. 80 przypadków. Objawia się m.in. podczas spożywania posiłków, gdzie chory może je rozlewać lub rozsypywać jedzenie. W późniejszym przebiegu choroby drżenie obejmuje też głowę, wargi, język, a nawet głos.
Jak naprawdę wygląda pobyt w szpitalu psychiatrycznym?! Zobacz:
U niektórych drżenie może powodować kłopoty z mówieniem, ale też z połykaniem jedzenia. Może utrudniać też wykonywanie prostych czynności, takich jak m.in. pisanie czy otwieranie drzwi kluczem. Drżenie samoistne może być efektem zaburzeń psychogennych, zatrucia lekami czy toksynami, ale również odstawienia środków psychoaktywnych.
Drżenie samoistne: Jak je leczyć?
Rozpoznanie drżenia samoistnego ustalane jest przez neurologa na podstawie badania neurologicznego oraz wywiadu, oczywiście po wykluczeniu innych chorób. Następnie zlecane są badania dodatkowe, takie jak oznaczenie w surowicy stężenia elektrolitów, mocznika, kreatyniny czy glukozy.
Sposób leczenia dobrany może być przez lekarza neurologa, który podaje pacjentowi leki przeciwpadaczkowe i beta-blokery. Warto dodać, że leki podawane są jedynie w początkowej fazie, by zablokować rozwój choroby.
Jeżeli drżenie bardzo mocno utrudnia nam codzienne funkcjonowanie, z kolei leczenie farmakologiczne nie jest skuteczne, warto rozważyć zabieg neurochirurgiczny, który polega na uszkodzeniu lub stymulacji ściśle określonej części mózgu.
Czytaj też:
Choroba Parkinsona – objawy, diagnostyka, leczenie
Ból tego stawu to ostateczne ostrzeżenie. Absolutnie go nie ignoruj
Anna Kalczyńska zmaga się z bólem. Wyznała, na co choruje od lat
