Toksoplazmoza – jedna z najczęstszych chorób zakaźnych. Jest bardzo dużym zagrożeniem
Toksoplazmoza to choroba zakaźna, która wywoływana jest przez pasożyta. Do zakażenia najczęściej dochodzi drogą pokarmową. Dlaczego toksoplazmoza jest tak niebezpieczna i jak się przed nią uchronić? Odpowiadamy.
Toksoplazmoza to niebezpieczna choroba zakaźna
Toksoplazmoza to choroba pasożytnicza, która jest wywoływana przez sporowce (apikompleksy) Toxoplasma gondii. Do zarażenia dochodzi najczęściej poprzez kontakt z odchodami zwierząt, które są ich nosicielami, spożycie surowego lub niedogotowanego mięsa, a nawet poprzez transfuzję krwi. Pasożyt jest niezwykle niebezpieczny, ponieważ ma zdolność przekraczania bariery krew-łożysko, przez co może doprowadzić do wystąpienia toksoplazmozy wrodzonej u płodu.
Zakażenie toksoplazmozą nie jest rzadkością
Jak podaje czytalniamedyczna.pl, według szacunków w Polsce prawie połowa kobiet w ciąży chorowała w przeszłości na toksoplazmozę, o czym świadczy obecność swoistych przeciwciał we krwi.Z kolei według danych gov.pl, zapadalność na toksoplazmozę wrodzoną w Europie wynosi średnio 1 - 2 przypadki na 1000 żywych urodzeń rocznie. W Polsce na 400 tysięcy żywych urodzeń w ciągu roku pojawia się ok. 400 - 800 zarejestrowanych przypadków toksoplazmozy wrodzonej.
Toksoplazmoza – drogi zakażenia, objawy, leczenie
Ryzyko zakażenia toksoplazmozą pojawia się podczas kontaktu z kotami. Chorują na nią przede wszystkim koty dzikie, wychodzące ze względu na to, że pasożyt infekuje małe gryzonie, które stają się ich pożywieniem. Pasożyt, gdy dostanie się do organizmu kota, rozmnaża się płciowo, a powstałe tak oocysty są wydalane razem z kałem. Co ciekawe, mogą przetrwać miesiące, zanim znajdą nowego żywiciela.
Nie można jednak się zarazić przez bezpośredni kontakt z drugim człowiekiem. Okres wylęgania się wynosi od około 2 tygodni do 2 miesięcy. Zazwyczaj są to jednak 4 tygodnie.
Toksoplazmozą można zarazić się nie tylko od kota, ale również poprzez:
- spożycie mięsa z zarażonego zwierzęcia (zwykle wieprzowiny lub baraniny zawierającej cysty), które nie zostało poddane działaniu odpowiednio wysokiej temperatury (surowego, niedopieczonego, niedogotowanego),
- zjedzeniem nieumytych owoców lub warzyw zanieczyszczonych kałem kota z oocystamii,
- wypicie zanieczyszczonej wody,
- przedostanie się pasożyta z organizmu kobiety ciężarnej przez łożysko do płodu,
- przetoczenie krwi z pasożytem,
- kontakt ze skażoną ziemią np. przy pracy w ogrodzie.
Objawy toksoplazmozy różnią się w zależności od tego, czy mamy do czynienia z postacią wrodzoną, czy nabytą. Ważny jest też poziom odporności zakażonej osoby.
Toksoplazmoza węzłowa w 90% przypadków nie daje żadnych objawów. U 10% pojawiają się jednak powiększenie węzłów chłonnych, bóle głowy oraz mięśni, gorączka i ogólne osłabienie organizmu. U osób z niską odpornością może dojść do zapalenia płuc, zapalenia wątroby, zapalenia mózgu, zapalenia siatkówki lub zapalenia mięśnia sercowego.
Toksoplazmoza oczna dotyka głównie pacjentów z obniżoną odpornością lub dzieci z toksoplazmozą wrodzoną. Rozpoznaje się ją, gdy pojawia się zapalenie siatkówki lub naczyniówki oka. Chorzy mają też problemy z widzeniem, w postaci rozmazanego obrazu lub mętów (muszek). Toksoplazmoza ta atakuje zwykle jedno oko, a charakterystyczne dla niej są okresy remisji i nawrotów.
Toksoplazmoza wrodzona to choroba przeniesiona z matki na płód. Do najcięższej postaci dochodzi w wyniku zarażenia płodu w pierwszym trymestrze ciąży. Wówczas może rozwinąć się tzw. triada Sabina-Pinkertona, czyli:
- wodogłowie lub małogłowie,
- zwapnienia śródczaszkowe,
- zapalenie siatkówki.
Leczenie toksoplazmozy jest indywidualne - zależy od wieku, nasilenia objawów oraz ewentualnych powikłań. W przypadku łagodnych postaci leczenie nie musi być koniecznością – wystarczy monitorowanie stanu pacjenta. W cięższych przypadkach lekarze stawiają na farmakoterapię. Leki przeciwpasożytnicze, stosowane przy zarażeniu to m.in. pirymetamina, sulfadiazyna i spiramycyna.
U ciężarnych główny celem leczenia jest zmniejszenie ryzyka transmisji infekcji na płód. W takich przypadkach stosowane są substancje aktywne, takie jak spiramycyna oraz sulfadoksyna w połączeniu z pirymetaminą. W przypadku poważnych powikłań toksoplazmozy wrodzonej niewykluczone jest długotrwałe i kompleksowe leczenie oraz rehabilitacja.
Zobacz też:
Braki w aptekach i mafia lekowa. O co chodzi? Farmaceuta wyjaśnia
Domowy sposób na wysoki cholesterol. To naprawdę działa
Ten test oczu może uratować życie. To świadczy o udarze mózgu
