Napój z PRL-u wraca na stoły. Idealny dla serca i żołądka

Smak dzieciństwa i symbol gościnności

Kawa zbożowa, czyli mieszanka prażonych ziaren jęczmienia, żyta i cykorii, zagościła w polskich kuchniach w 1971 roku. To wtedy naukowcy ze Skawiny opracowali recepturę marki Inka. W czasach, gdy kawa naturalna była towarem deficytowym, „zbożówka” stała się nieodłącznym elementem śniadań i spotkań przy stole. Rocznie sprzedawano ponad milion opakowań, a sama Inka do dziś funkcjonuje jako synonim kawy zbożowej.

Po 1989 roku moda na ekspresy ciśnieniowe i kawy speciality niemal zepchnęła ją w zapomnienie. Jednak powrót do zdrowszego stylu życia i rosnąca popularność napojów bezkofeinowych ponownie skierowały uwagę na łagodniejszą alternatywę dla espresso.

Lepsza dla serca, delikatniejsza dla żołądka

Kawa zbożowa nie zawiera kofeiny, co czyni ją idealnym wyborem dla osób z nadciśnieniem, arytmią czy problemami ze snem. W przeciwieństwie do klasycznej arabiki nie stymuluje wydzielania kwasu żołądkowego, co oznacza mniej zgagi i mniejsze ryzyko refluksu.

Dzięki obecności inuliny – prebiotycznego błonnika z cykorii – wspiera również zdrowie jelit oraz może pomagać w kontroli poziomu cukru we krwi. To czyni ją cennym wyborem dla osób z insulinoopornością czy stanem przedcukrzycowym.

Kiedy warto zamienić klasyczną kawę na zbożową?

Wybierz kawę zbożową, jeśli:

• masz niekontrolowane nadciśnienie lub palpitacje serca;
• cierpisz na refluks, nadkwaśność, wrzody;
• jesteś w ciąży lub karmisz piersią;
• chcesz napić się czegoś ciepłego przed snem bez ryzyka bezsenności.

Kiedy uważać i kto powinien unikać?

Chociaż kawa zbożowa ma wiele zalet, nie każdy może się nią cieszyć. Powinni jej unikać:

• chorzy na celiakię (zawiera gluten);
• osoby z przewlekłą chorobą nerek (możliwa hiperkaliemia);
• uczuleni na cykorię;
• osoby z zespołem jelita drażliwego (inulina może nasilać wzdęcia).

Źródło: WHO, Pacjenci