Te osoby nie mogą jeść bobu. Jest dla nich niebezpieczny

Bób jest uprawiany od tysięcy lat

Bób (wyka bób, Vicia faba) to roślina strączkowa o bogatej historii i wielu korzyściach zdrowotnych. Historia jego uprawy sięga starożytnego Egiptu, Grecji i Rzymu, gdzie był podstawowym składnikiem diety. W starożytnym Egipcie bób był uważany za pokarm bogów, a Grecy wierzyli, że ma właściwości magiczne. W średniowieczu roślina ta była ważnym źródłem białka dla klas niższych.

W starożytności bób łączono ze światem zmarłych, np. Pitagoras uważał, że dusza ludzka po śmierci zamienia się w ziarno bobu, dlatego nie powinno się go spożywać. Twierdził też, że jedzenie bobu niekorzystnie wpływa na umysł.

Choć Pitagoras niewątpliwie był wielkim myślicielem, okazuje się, że w tej kwestii jednak się mylił. W bobie znajduje się mnóstwo witamin z grupy B, a te są niezbędne jeśli chodzi o pracę mózgu i układu nerwowego. Bób jest jednym z tych pokarmów, które zaleca się w prewencji chorób neurodegeneracyjnych.

Nie tylko rumień wędrujący. Borelioza może objawiać się w postaci nietypowego guzka Czytaj dalej Lekarz miał zakaz wykonywania zawodu, a pracował na SOR. Skandal w szpitalu Czytaj dalej

Bób – wartości odżywcze

Bób jest niezwykle bogaty w składniki odżywcze. Zawiera mnóstwo:

• białka – co czyni go ważnym składnikiem diety wegetariańskiej i wegańskiej,
   
• błonnika – dzięki czemu pomaga w utrzymaniu zdrowego układu trawiennego,
   
• witamin i minerałów – z grupy B, w tym kwas foliowy (polecany jest kobietom w ciąży, gdyż przeciwdziała wystąpieniu wad u płodu), witaminę C, A, D, E, K, żelazo, magnez, potas, miedź, cynk, związki fenolowe, glikozydy, taniny,
   
• antyoksydantów – które pomagają w walce z wolnymi rodnikami.

Bób – działanie na organizmie

Bób wykazuje działanie obniżające poziom cholesterolu LDL, ponieważ wiąże w jelicie grubym kwasy żółciowe. Z uwagi na wspomnianą wysoką zawartość żelaza działa przeciwanemicznie, czyli łagodzi objawy anemii wynikającej z niedoboru właśnie tego pierwiastka. Roślina obniża także ciśnienie tętnicze krwi, a także pobudza sekrecję hormonu wzrostu.

Ta roślina fasolowata to cenne źródło prekursorów neuroprzekaźników. Zawiera L-3,4-dihydroksyfenyloalaninę, czyli aminokwas, którego inna nazwa to jak lewodopa albo L-dopa. Jest to związek stosowany w leczeniu chorych na chorobę Parkinsona.

Bób to także bardzo odżywcza roślina. W 100 g ugotowanego bobu znajduje się 19,65 g węglowodanów, 7,6 g białka, 5,4 g błonnika, a przy tym tylko 1 g tłuszczu. Szklanka bobu to ok. 200 kcal. Bób jest doskonałym pokarmem dla osób odchudzających się, ale także tych, którzy mają pewne kłopoty z wypróżnianiem się. Zapewnia uczucie sytości i usprawnia perystaltykę jelit.

Kto nie powinien jeść bobu?

Bób zawiera także nieco składników antyodżywczych, takich jak saponiny, lektyny, kwas fitynowy, czy inhibitory proteaz. Nie każdy swobodnie może go jeść. U niektórych ludzi może wywołać reakcję alergiczną. W grupie ryzyka znajdują się np. osoby cierpiące na fawizm, tzw. chorobę bobową, genetyczną.

Na fawizm zapada 1 na 1000 Polaków. Objawy tej choroby można zaobserwować po zjedzeniu bobu. Są to, m.in.:

• ból głowy,
• ból brzucha, 
• gorączka, 
• mocz o ciemnym zabarwieniu.

Bobu powinny unikać osoby chore na cukrzycę, otyłe i z insulinoopornością. Indeks glikemiczny bobu (IG) po ugotowaniu wynosi 80. Warzywo to gwałtownie podnosi poziom glukozy i insuliny we krwi.

Na bób powinni także uważać pacjenci cierpiący na chorobę Parkinsona, którzy przyjmują lewodopę. Ta roślina również ją zawiera, stężenie leku w organizmie chorego może więc zostać spotęgowane.

Bób, jak to roślina fasolowata, może powodować gazy i wzdęcia. Osoby z chorobami układu pokarmowego, z refluksem żołądkowo-przełykowym, skłonnością do zgagi, powinny zachować ostrożność podczas spożywania bobu.

Zobacz także:

Bób z czy bez skórki, a może na surowo? Jaki bób jeść, żeby było zdrowo?

Fasolka szparagowa jest zdrowa, ale niektórym szkodzi. Kto nie może jej jeść?

Dieta przy dnie moczonowej? Oto lista zakazanych warzyw