Psychologia

Niektórzy ludzie mogą nigdy się nie uzależnić, mimo że potrafią czasem sporo wypić. A są tacy, którym wystarczy raz czy dwa spróbować alkoholu, by wpaść w szpony nałogu. Na czym to polega? Między piciem kontrolowanym a uzależnieniem przebiega czasem bardzo cienka granica. Trudno ją dostrzec, zwłaszcza gdy ten problem dotyczy bliskiej nam osoby. Jeszcze trudniej – gdy dotyczy nas samych. Ale jest coś takiego, co powinno zwrócić naszą uwagę – opowiada nam o tym specjalistka psychoterapii uzależnień Katarzyna Dolińska-Kłopotowska. 

Świadomość społeczna na temat ADHD jest dziś dużo większa niż dawniej. Dzieci, które tego potrzebują, mają szansę na wczesną diagnozę, a także na odpowiednio dobraną terapię. A jak jest z dorosłymi?20, 30, 40 lat temu, mało kto zastanawiał się, czy przypadkiem jego dziecko nie wymaga trochę innego podejścia. „Łobuzujący” chłopiec był taki, bo roznosiła go energia, zresztą „to chłopiec”. Zamknięta w sobie dziewczynka – po prostu nieśmiała, jak wiele dziewczynek. Stereotypy. I tak szli przez życie, mierząc się z wieloma trudnościami, niemal na każdym kroku. Dziś, nagle, często przy okazji terapii z (pozornie?) innego powodu, ze zdziwieniem dowiadują się, że mają ADHD. I – co dalej? Opowiada nam Urszula Grzegorczyk, specjalistka pracująca Metodą Davisa z osobami z ADHD.

Statystyki pokazują, że z powodu nerwicy lękowej w Polsce może cierpieć ok. 4 mln osób. To dużo, ale właściwie nic dziwnego. Współczesne życie wiąże się z tak dużymi wymaganiami, a co za tym idzie, z tak ogromną dawką stresu, że te przysłowiowe „nerwy” po prostu zaczynają puszczać. A to można poznać nie tylko po objawach ewidentnie pochodzących z psychiki, jak np. problemy ze snem, czy drażliwość.Człowiek stanowi jedność psychofizyczną. To, co dzieje się na płaszczyźnie psychicznej, przenika do naszego ciała. Czasem w sposób tak nieoczywisty, że trudno znaleźć te połączenia. O ile arytmię można jakoś łączyć z nerwowym trybem życia, to już wysypkę na skórze – niekoniecznie. 

Osoby z dysleksją często już w szkole słyszą, że są gorsze, niewyuczalne, leniwe. By osiągnąć takie efekty, jak ich rówieśnicy, muszą włożyć w swoją pracę mnóstwo wysiłku. Ciągle mierzą się z krytyką, bywa, że czują się niewystarczające, „do niczego”. To rodzi frustrację i mnóstwo problemów. A mózg dyslektyka jest niezwykły. To, co powoduje w nim te trudności, daje także... talenty. Tak, dyslektycy to ludzie nad wyraz kreatywni, myślący nieszablonowo i znajdujący niestandardowe rozwiązania. Takich ludzi coraz bardziej potrzebuje rynek pracy. Dysleksja stała się kompetencją, którą warto dodać do swojego CV. Jednak, by móc w pełni korzystać ze swoich talentów, osoba z dysleksją musi się tego nauczyć. W tym może pomóc metoda Davisa, według której pracuje Urszula Grzegorczyk, prowadząca Akademię Dysleksji. 

Czym jest dysleksja? Większość osób od razu odpowie, że są to trudności z czytaniem i pisaniem, robienie błędów ortograficznych, itp. Ale to ogromne uproszczenie. Dysleksja to inny sposób myślenia, niestandardowy styl pracy mózgu. Mało tego – dyslektyk może wcale nie robić „ortografów”.Za to może mieć trudności z wypełnianiem formularzy, z rozpoznawaniem kierunków, rozumieniem instrukcji, z prokrastynacją, a także cierpliwością podczas zebrań. A przy tym może być niezwykle inteligentny i kreatywny. O tym, czym tak naprawdę jest dysleksja, a czym nie jest, opowiada nam Urszula Grzegorczyk, specjalistka pracująca z dorosłymi i dziećmi według Metody Davisa.

Ile razy zdarzyło się, że kiedy wspominasz jakieś wydarzenie z przyjaciółmi, okazuje się, że każdy ma swoją wersję tej historii? Właściwie czasem trudno dociec, jak było naprawdę! Okazuje się, że to zupełnie naturalne, bo po prostu tak pracuje ludzki mózg.Naukowcy odkryli, że pamięć o konkretnym wydarzeniu nasz mózg przechowuje w trzech kopiach, a każda z nich modyfikowana jest pod wpływem różnych okoliczności – np. emocji. Te wewnętrzne mechanizmy wpływają właśnie na to, co mózg przechowuje, a czego się pozbywa.

Świat wokół nas pędzi. Chcemy tyle zrobić – pracować, bawić się z dziećmi, dbać o dom i partnera, ale też znaleźć choć trochę czasu tylko dla siebie. I dnie stają się za krótkie, bo fizycznie, nie da się tego wszystkiego – ale tak dobrze, na 100 procent – zrobić w ciągu jednej doby.Żeby jak najwięcej się z tego udało – śpieszymy się. A pośpiech to stres. I kiedy coś pójdzie nie tak, byle błąd, potknięcie, zaczynamy się denerwować. Martwić, irytować, albo wściekać. Chcemy, żeby było idealnie – mąż zgodny, dzieci posłuszne, w pracy spokój – ale przecież to niemożliwe. Jak sobie z tym poradzić? Najlepiej – odpuścić.

Z szacunków Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) wynika, że na zaburzenie lękowe cierpi 15-20 proc. osób. Najczęściej dotykają one kobiety, ale występują również u mężczyzn i u dzieci. Jakie są objawy zaburzeń lękowych? Po czym je poznać?Objawy zaburzeń lękowych zależą od ich rodzaju. Na przykład w przypadku uogólnionych zaburzeń lękowych najbardziej odczuwalne będzie stałe napięcie, a w przypadku lęku panicznego, będzie dochodzić do ataków paniki. Zaburzenia lękowe mogą przybrać również postać różnego rodzaju fobii, w tym fobii społecznej, objawiającej się strachem przed kontaktem z ludźmi. Są jednak pewne symptomy, które są wspólne dla wszystkich rodzajów zaburzeń. Oto 10 typowych objawów zaburzeń lękowych.

Przemocowy związek to taki, w którym partner nie musi znęcać się wyłącznie fizycznie, ale może to robić psychicznie. Przemoc emocjonalna może być równie niebezpieczna jak ta, która wymaga użycia siły. Niszczy od środka, niekiedy odcina od świata i sprawia, że ofiara daje się usidlić. Oto oznaki, które powinny zmusić cię do refleksji na temat twojego związku.Ofiary przemocowych partnerów często nie chcą dopuścić do siebie myśli, że ich partner ich nie szanuje i się nad nimi znęca. Biorą na siebie odpowiedzialność za przykre sytuacje, tłumaczą je troską drugiej połówki lub twierdzą, że po prostu zasłużyły na to, jaki los gotuje im partner. Z przemocowymi partnerami zmagają się miliony osób na całym świecie, a wiele z nich nawet nie dopuszcza do siebie tej myśli.

Uwielbiasz spędzać czas w łóżku, przekładając się z boku na bok, jedząc przekąski i oglądając seriale? Możesz tak godzinami? Nie jesteś sam! To bardzo powszechny sposób odpoczynku i spędzania wolnego czasu.Okazuje się jednak, że takie gnicie w łóżku nie jest wcale dobre. Ten odpoczynek jest raczej pozorny, a przeciągające się zaleganie w pościeli to oznaka, że czas przyjrzeć się swojemu zdrowiu.

Nocne podjadanie staje się poważnym problemem. I nie chodzi tylko o przekąskę do wieczornego filmu, ale o coś poważniejszego, ale o wybudzanie się w nocy i wędrówki do lodówki po przekąskę. Wydawałoby się, że to nic takiego: ot, kanapka, kawałek sera, kabanosy, orzechy, chrupki. Każdy ma prawo zgłodnieć w nocy.Okazuje się jednak, że zaglądanie do lodówki i przetrząsanie szafek z jedzeniem w środku nocy to zaburzenie odżywiania. Czasami bardzo poważne, ponieważ rozregulowuje cały cykl dobowy i pracę naszego organizmu. A przede wszystkim jest wyrazem zaburzonej relacji z jedzeniem.

Rajskie wakacje w pięknym miejscu zbliżają się wielkimi krokami, a ty z każdym dniem, zamiast coraz bardziej się cieszyć, coraz bardziej się stresujesz? A największą obawą jest podróż samolotem?Cóż, wiele osób stresuje się podróżą i lataniem. Samo odnalezienie się na lotnisku, czasami pośpiech, nerwowe pakowanie się — to nie jest przyjemne. Ale jeśli sama myśl o lataniu cię paraliżuje i odbiera radość z wakacji, to może być awiofobia. Na szczęście da się z nią walczyć.

Wspólne czytanie przed snem pomaga wzmocnić więź między dzieckiem i rodzicem. Nie bez znaczenia jest także fakt, że to wyciszający rytuał, który pomoże maluchowi przygotować się do snu. Jednak czytanie dziecku od najmłodszych lat i zachęcanie go do samodzielnego czytania ma o wiele więcej zalet.Jak dowiedli naukowcy, chwila nad książką codziennie ma wpływ na zdrowie dziecka! A już zwłaszcza na jego zdrowie psychiczne i odporność na chwiejne nastroje w okresie dojrzewania. Nie ma na co czekać — zacznij czytać dziecku jak najwcześniej.

Zanim uda się zdiagnozować depresję, mija kilka miesięcy, a czasami nawet lat. W tym czasie pacjent często nie wie, co mu dolega. Wie, że "coś mu jest", bo czuje się coraz gorzej i gorzej. Często szuka przyczyn takiego stanu rzeczy, robi badania z krwi, próbuje zmienić dietę, ale to na nic.Odkrycie, że to "coś" to depresja, nie jest łatwe. Stoi za tym szereg czynników. Nie bez znaczenia jest to, że depresja jest podstępna i daje nieoczywiste objawy. Nietrudno je przeoczyć albo pomylić z innymi schorzeniami.

Wychowywanie przez strach oraz zawstydzanie jest krzywdą przekazywaną z pokolenia na pokolenie. Większość z nas nosi w sobie pewną krzywdę, której źródło znajdziemy w naszej przeszłości. Jak tłumaczy psycholożka Katarzyna Miller w podcaście Zwierciadła “Troska o siebie” zbyt dużo rodziców wychowuje swoje dzieci w zagrożenia.“Dziecko się umniejsza i bierze pod but. Krzywdą jest brak szacunku dla odrębności bytu ludzkiego, który przyszedł na świat. Pojawia się tam, gdzie władza, gdzie odbiera się wolność” - tłumaczy Miller, dodając, ze rodzice nadużywają władzy nad dzieckiem, tak jak to kiedyś nadużywano władzy wobec nich. Finalnie wszyscy są nieszczęśliwi, a zwłaszcza dzieci i matki. Co zrobić, by zatrzymać to błędne koło?

Procedury dotyczące badań lekarskich oraz psychologicznych zostaną uproszczone dla osób, które zamierzają ubiegać się o pozwolenie na broń.Chodzi przede wszystkim o procedurę odwołania się od orzeczenia specjalisty. Nowe przepisy wchodzą w życie już od 19 czerwca. Poznajcie szczegóły!

Ada Hyzopska już w czasie udziału w programie Top Model była w trakcie terapii hormonalnej przygotowującej ją do zmiany płci. Było to w 2022 roku - w programie obserwowaliśmy jej zmagania nie tylko z innymi uczestnikami Top Model, ale i z problemem, jakim było dla niej ciało i płeć, z którą się nie identyfikowała.